อื่นๆ
ห้องเรียนที่ปิดตาย
ป๋องเป็นเด็กนักเรียนชั้น ม.1 ที่ย้ายเข้ามาใหม่ เขาย้ายตามพ่อแม่ที่ต้องมาทำงานแถวนี้ ป๋องเป็นคนอัธยาสัยดีจึงสนิทกับเพื่อนเร็วมาก เพื่อนๆ ต่างชอบนิสัยของป๋อง ช่วงกลางวันเด็กๆ ได้คุยกันวันถึงเรื่องห้องเรียนที่อาคารหลังเก่า ที่ถูกปิดตายไว้ ไม่ให้ใครเข้าไป มานะได้บอกกับเพื่อนๆ ว่า "พวกเอ็งไม่อยากรู้กันบ้างหรอวะว่าทำไมห้องนั้นถึงปิดตาย" หนึ่งจึงถามว่า "แล้วถ้าอยากรู้จะต้องทำอย่างไรล่ะ ไปถามครูกันไหม" มานะจึงตอบว่า "มันง่ายไปเพื่อน พวกเราต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง" ป๋องจึงถามว่า "เราจะพิสูจน์ยังไงล่ะ" มานะจึงบอกว่า "เราจะต้องแอบเขาไปดู ข้างในห้องจะต้องมีอะไรแน่ๆ" หวานจึงมองหน้ามานะแล้วถามว่า "แล้วเราจะเข้าไปได้ยังไง ก็ห้องมันล๊อคอยู่" มานะจึงยิ้มจะ ชูลูกกุญแจให้เพื่อนๆ ดู และบอกกับเพื่อนว่าตนได้ขโมยกุญแจมาจากลุงมิ่งที่เป็นภารโรง พร้อมกับชวนเพื่อนๆ ให้ไปที่ห้องปิดตายนั้นด้วยกันในตอนเย็น ซึ่ง ป๋อง หวาน หนึ่ง เก่ง รวมกับมานะด้วยเป็นห้าคน ได้ตกลงจะไปดูห้องปิดตายด้วยกัน
Advertisement
Advertisement
พอถึงตอนเย็นเด็กๆ รอกันจนค่ำเพื่อให้ลุงมิ่งภารโรงกลับบ้านไปก่อน จึงจะแอบเข้าไปที่อาคารหลังเก่ากัน เด็กๆ ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปจนเกือบสามทุ่ม เด็กๆ แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ที่โรงเรียนแล้วจึงพากันเดินเข้าไปที่อาคารหลังเก่าที่อยู่หลังสุดของโรงเรียน แต่ละคนถือไฟฉายไปกันคนละกระบอก เดินเกาะกลุ่มกันเข้าไปโดยมีมานะเดินนำหน้า ส่วนป๋องอยู่หลังสุด พอเดินเข้าไปเกือบจะถึงอาคารป๋องได้บอกว่า "หยุดก่อน" ทุกคนหยุดเดินทันทีแล้วหันมาถามป๋องว่าให้หยุดทำไม ป๋องจึงตอบว่า "รู้สึกเหมือนมีใครตามเรามาเลยอะ" เพื่อนๆ จึงส่องไฟฉายไปรอบ หนึ่งจึงบอกว่า "ไม่เห็นมีอะไรเลย ไปกันต่อเถอะเดี๋ยวดึก" ทุกคนจึงพากันเดินไปจนถึงอาคาร แต่ด้วยอาคารนี้ไม่ได้ใช้งานแล้วจึงไม่ได้เปิดไฟไว้ ทางขึ้นจึงมืดมาก เด็กๆ ใช้ไฟฉายส่องแล้วค่อยๆ พากันเดินไปจนถึงห้องที่ปิดตาย มานะรีบไขกุญแจและเปิดประตูห้องออกมา ในห้องเป็นห้องว่างป่าวมืดๆ หน้าต่างปิดสนิททุกบาน ทุกคนพากันเดินเข้าไปให้ห้อง แต่ป๋องยังไม่ทันจะเดินตามเข้าไปเพราะเหมือนได้ยินเสียงเหมือนคนเดินมาตรงบันได พอเอาไฟฉายส่องดู ก็เห็นนักเรียนหญิงเสื้อเปื้อนเลือด เดินหิ้วหัวตรงมาที่พวกเขา ป๋องตกใจรีบวิ่งตามเพื่อนเข้ามาให้ห้องแล้วปิดประตูล๊อคจากข้างในทันที
Advertisement
Advertisement
เพื่อนๆจึงตกใจและถามป๋องว่าเป็นอะไร ป๋องบอกว่าเห็นผีเดินหิ้วหัวมา เก่งจึงแง้มประตูออก และทุกคนก็โผล่หน้าออกไปดูก็เห็นเป็นผีแบบที่ป๋องบอกจริงๆ ทุกคนตกใจกลัวกันมาก จึงรีบปิดประตูทันทีแล้วมานั่งรวมตัวกันอยู่ที่มุมห้อง ต่างคนต่างมองหน้ากันไม่รู้ว่าจะทำยังกันดี แต่ไม่ทันที่ทุกคนจะได้พูดอะไรกัน หวานก็ร้องกรี๊ดดังลั่นขึ้นมาและชี้ให้เพื่อนดูที่อีกมุมของห้อง มีเด็กนักเรียนหลายคนยืนอยู่ในความืดพอเอาไฟฉายส่องก็เห็นแต่ละคนมีเลือดท่วมตัว หน้าตาเละเทะ เด็กๆพากันร้องลั่น และก็มีเสียงทุบกระตูดังไม่หยุด ยิ่งเด็กๆ ร้องดังประตูก็ยิ่งทุบแรงขึ้นและถี่ขึ้น เด็กๆ กลัวจนทำอะไรไม่ถูก ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนบอกให้เปิดประตูอย่างดัง เด็กๆ จำได้ว่าเสียงนี้เป็นเสียงของลุงมิ่งภารโรง ป๋องจึงรีบวิ่งไปเปิดประตู ลุงมิ่งจึงถามว่า "เป็นอะไรกันลุงได้ยินเสียงร้องเอะอะโวยวาย และมายืนเคาะประตูตั้งนานแล้ว" เด็กๆ ยังไม่มีใครตอบอะไรพูดแต่ว่าผีหลอก ลุงมิ่งจึงพาทุกคนออกมาจากอาคารนั้นและพาไปส่งที่บ้าน พอตอนเช้าเด็กๆ ก็ได้เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ลุงมิ่งและครูฟัง ครูได้เพียงแต่สั่งว่าห้ามไม่ให้ใครเข้าไปที่อาคารนั้นเด็ดขาด แต่ไม่ได้บอกว่าเพราะเหตุใดอาคารแห่งนั้นถึงได้มีห้องปิดตายและมีผีดุ หลังจากนั้นเด็กๆ ในโรงเรียนก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้อาคารนั้นอีกเลย
ความคิดเห็น
