อื่นๆ

บทเรียนคนหาย

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
บทเรียนคนหาย

เรื่องนี้เป็นประสบการณ์จริงของตัวผู้เขียนเอง เนื่องจากต้องไปส่งหลานที่มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี โดยขับรถจากระยองไปที่จันทบุรี ในช่วงแรกคิดว่าจะไปกับหลานเพียง 2 คน และจะขับรถกลับเพียงคนเดียว แต่อาม่าให้พาคนในบ้านไปด้วยจะได้มีเพื่อนกลับ คนที่ไปด้วยขอเรียกว่าลุงซากาว่า อายุประมาณ 65 ปี ระหว่างทางที่ไปจันทบุรี หลานได้บอกให้ไปส่งที่หอแทนเพราะจะได้ไปมหาวิทยาลัยพร้อมเพื่อน  บริเวณที่ไปส่งนั้นจะอยู่ตรงข้ามห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ระหว่างที่ช่วยหลานขนของขึ้นห้องเพื่อนอยู่นั้นลุงซากาว่าขอตัวไปเข้าห้องน้ำที่อยู่แถวนั้น หลังจากเสร็จธุระแล้วตัวผู้เขียนได้มานั่งรอที่รถอยู่ประมาณ 20-30 นาที ลุงซากาว่าก็ยังไม่กลับมาที่รถ ก็สงสัยว่าลุงไปเข้าห้องน้ำที่ไหน สอบถามคนแถวนี้ก็บอกว่าห้องน้ำอยู่ไม่ไกลจากที่จอดรถนักได้เดินไปดูก็ไม่พบตัวลุง

ลานจอดรถ

Advertisement

Advertisement

เดินตามหาแถวนั้นอยู่สักพัก หลายคนคงสังสัยว่าทำไมถึงไม่โทรหา ลุงซากาว่าเป็นคนไม่ชอบพกโทรศัพท์และในช่วงที่อยู่บ้าน ยามเย็นลุงแกชอบออกไปเดินเล่นในละแวกบ้านอยู่บ่อยๆ ในช่วงเวลานั้นก็ไม่รู้จะทำยังไงดี ได้แต่นั่งรออยู่ที่รถและสลับกับเดินหาเผื่อแกเดินกลับมาที่รถและเจอระหว่างทาง เป็นครั้งแรกที่ลุงซากาว่ามาแถวนี้ทำให้นึกไม่ออกว่าจะเดินไปไหนได้ตัวแกเองตาก็ไม่ค่อยดี ลองไปเดินหาที่ห้างสรรพสินค้าที่อยู่ตรงข้ามก็แล้วยังไม่พบตัวจึงได้ไปที่ประชาสัมพันธ์ให้ช่วยประกาศเรียกชื่อแกให้มาหาที่นี่ เผื่อแกเดินอยู่ในห้าง เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมงกว่าท้องฟ้าเริ่มมืดแล้วก็ยังไม่พบตัว จึงได้ไปป้อมตำรวจที่อยู่แถวนั้น หลังจากตำรวจสอบถามถึงรายละเอียดที่เราจนทราบเหตุการณ์แล้ว ทางตำรวจได้แจ้งเข้าไปยังหน่วยงานต่างๆเพื่อที่จะได้ช่วยกันตามหา ทางบ้านก็ลงโซเชียลมีเดียในเพจจันทบุรีช่วยอีกด้วย

โซเชียลมีเดียในเพจจันทบุรี

Advertisement

Advertisement



เวลาผ่านไปถึงช่วง 21.00 น. คนที่บ้านโทรมาแจ้งว่าเจอตัวแกแล้ว ผู้เขียนจึงได้รีบไปหาลุงซากาว่า พบว่าแกนั่งอยู่บริเวณประชาสัมพันธ์ ได้สอบถามถึงเหตุที่ไม่กลับไปที่รถ  แกว่าหลังจากเสร็จธุระจากห้องน้ำได้เดินมาที่ห้างและจะเดินกลับอยู่ๆ แกจำอะไรไม่ได้เลยเหมือนความทรงจำหายไปเฉยๆ และได้เดินไปแบบไม่มีจุดหมาย พอเวลาผ่านไปความจำก็กลับคืนมาบางส่วน แต่ยังจำทางกลับมาที่รถไม่ได้ ลุงนั่งคิดหาเบอร์คนที่บ้านอยู่สักพักก็จำเบอร์อาม่าได้ และไปที่ประชาสัมพันธ์ภายในห้างให้ช่วยโทรจนพบตัว

ประชาสัมพันธ์
หลังจากนั้นได้โทรแจ้งตำรวจว่าพบตัวลุงซากาว่าแล้ว และกล่าวขอบคุณทางเจ้าหน้าที่ทุกท่าน ยังโชคดีที่ลุงของผมยังจำเบอร์ที่บ้านได้ถ้าเกิดจำไม่ได้แล้วตัวแกเองเดินไปเรื่อยๆแบบไม่มีจุดหมายไม่รู้จะเป็นยังไง คราวหน้าถ้าพาลุงไปเที่ยวไหนผมคงต้องจดเบอร์โทรคนที่บ้าน แล้วให้ลุงพกติดตัวไว้.

ป้อมตำรวจที่จันทบุรี

ถ้ามีใครได้มาอ่านบทความนี้ แล้วมีโอกาสพาผู้สูงอายุไปตามสถานที่ต่างๆควรหาโทรศัพท์หรือป้ายชื่อที่บอกรายละเอียดคนที่สามารถติดต่อได้ ให้เขาเหล่านั้นพกติดตัวไปด้วย เผื่อเกิดเหตุแบบเดียวกับผม คนช่วยเหลือจะได้ทราบข้อมูลเบื้องต้นและแก้ไขสถานการณ์ได้ในทันที.

ภาพถ่ายโดย (edpbanpae)

Advertisement

Advertisement

*STAR COVER"อย่ามัวแต่ดูมาดังกัน"* ทรูไอดีคอมมูนิตี้ ขอชวนทุกคนมาสนุกโคฟเวอร์ พร้อมลุ้นรับเงินรางวัลมูลค่ารวมกว่า 7,000 บาท (5 รางวัล) โคฟคนที่ใช่ ไลค์คนที่ชอบ`ร่วมสนุกได้ที่ ทรูไอดีคอมมูนิตี้ ห้อง cover บนแอปทรูไอดี`

คลิกเลย >> https://ttid.co/UAnK/7y9jfqkq

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติม >> https://bit.ly/3O1cmUQ

ร่วมสนุกตั้งแต่วันที่ 10 มิถุนายน 2565 - วันที่ 3 สิงหาคม 2565

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์