เด็กรามข้างวัด

ผมมีเรื่องสมัยเรียนรามคำแหง มาเล่าครับ ด้วยความที่ผมเป็นวัยรุ่นก็ชอบสังสรรค์กับเพื่อนๆๆ เพราะด้วยความที่เป็นคนอัธยาศัยดีเลยมีเพื่อนเยอะมากๆๆครับ พอตกเย็นก็ต้องไปฉลองที่ร้านหลังรามคำแหงครับเป็นร้านขายยาดอง กินพอกึมๆๆ กลับไปนอนห้องเพื่อนๆที่หน้ารามคำแหงครับ ก็เดินลัดเข้าสู่พื้นที่ในมหาวิทยาลัยโดยการปีนรั้วเข้ามาครับ พอถึงลานหน้าองค์พ่อขุนรามก็ยกมือขึ้นไหว้ครับ ตอนนั้นเมาครับมากด้วยเเละดึกมากมึดด้วยครับก็เลยพูดออกไปว่า พ่อขุนไปส่งลูกหลานด้วยครับ

สักพักได้กินมะลิซ้อนที่ร้อยจากมาลัยโชย น้ำอบไทย กลิ่นเทียนตามสายลมมาเลยครับ รีบเดินครับกลัวสุดๆๆ เหลือบตามขึ้นไปมองบนอาคารเรียน ของมหาวิทยาลัยซึ่งมีนักศึกษาโดดลงมาฆ่าตัวตายบ่อยๆ เพราะมาสอบสาย ผิดหวังในความรัก ผมเห็นอะไรไม่รู้สีขาวๆๆ นั่งอยู่บนอาคารเรียนครับ เหมือนจะโยกไปมาได้ด้วย ผมจึงตัดสินใจรีบๆๆเดินครับ    พอข้ามถนนมาด้านฝั่งตรงข้ามมหาวิทยาลัย กลิ่นเทียนกลิ่นน้ำอบไทยก็จางหายไปครับ ผมยกมือขึ้นบอกว่า ขอบคุณครับ พ่อขุน ทุกครั้งครับที่ผมไปกินเหล้ายาดองหลังรามคำแหงแล้วพอผ่านลานพ่อขุนรามก็จะมีบริวารท่านตามมาวส่งเป็นประจำ     จนย้ายมาทำงานที่จันทบุรีครับ

เเหล่งที่มาของภาพ ขอขอบคุณครับ จากฐานข้อมูลท้องถิ่นราชภัฏรำไพพรรณีเว็ปTORTOHและสถานที่ท่องเทียว