อื่นๆ
ชีวิตพนักงานรายวันกับรายได้
การที่เราทุกคนมีงานทำอยู่เป็นสิ่งที่ดีต่อตัวเราถูกต้องนะครับ เพราะทำให้เรามีรายได้มาจับจ่ายใช้สอย ผู้เขียนเองก็เป็นคนหนึ่งที่ทำงานในโรงงานเป็นพนักงานรายวันธรรมดามีค่าแรงรายวันและค่าโอทีค่าแรงวันละ 336 บาทค่าโอทีชั่วโมงละ 63 บาททำโอทีเลิก2ทุ่มก็วันละ 525 บาทเป็นค่าแรงที่ใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน เราทำงานทุกวันก็ลืมไปว่าสิ่งที่สำคัญคือเราควรมีอนาคตแบบไหนควรมีเงินเก็บไว้ใช้สอยตอนแก่เท่าไหร เราแทบไม่เคยได้มีเวลาคิดเลยเพราะเราทุกคนถูกสอนให้ตั้งใจทำงานหรือให้เรียนหนังสือเก่งๆจะได้ทำงานที่ดีและมีความมั่นคง มันไม่มีอะไรที่มั่นคงแน่นอนหรอกครับถ้าเรายังมีเงินไม่มากพอมากพอขนาดไหนมากพอคือ ถ้าเราไม่ได้ทำงานหรือเราหยุดทำงานแล้วมีเงินใช้จ่ายได้เหมือนตอนที่เรายังทำงานอยู่และมีเงินเก็บไว้ใช้ยามฉุกเฉินเช่นป่วยหรืออะไรต่างๆที่เราคาดไม่ถึง
Advertisement
Advertisement
ทุกคนเคยคิดใช่ไหมครับว่าตัวเราเองอยากจะไปท่องเที่ยวตามที่ต่างๆต่างประเทศในประเทศมีชีวิตที่อิสระไม่ยึดติดกับงานในโรงงานลองคิดดูนะครับ ลองคิดดูนะครับตอนนี้คุณทำงานเป็นพนักงานรายวันแล้วถ้าคุณลางานไปเที่ยวต่างจังหวัด5วัน รายได้คุณหายไป5วันเงินออกมามีปัญหาแน่นอนครับเพราะที่เราทำงานอยู่ทุกวันนี้ เงินออกมาเราก็แทบจะไม่พอใช้แล้วเงินออกมาเราจ่ายทุกอย่างค่ารถ ค่าเช่าบ้าน ค่าเช่าห้อง ค่าบัตร เงินออกมาแทบไม่เหลือเลยหรือบางทีบางคนติดลบด้วยซ้ำ ผมพูดถูกใช่มั้ยครับ ปัญหาแบบนี้ผมก็เจอมากับตัวเองเหมือนกัน มันยากใช่มั้ยครับสำหรับชีวิตพนักงานรายวันมันยากครับเราต้องทำงานหนักทำงานเหมือนเครื่องจักรที่ถูกโปรแกรมไว้ทำอยู่แบบเดิมซ้ำๆทุกวัน ทุกวันทุกวันเราก็ ย่อมมีความเบื่อหน่ายกับสิ่งที่เราทำอยู่
บางคนอยากออกไปทำงานเป็นนายตัวเองเป็นงานของตัวเองดีครับเป็นความคิดที่ดีแต่ว่าอย่าพึ่งออกตอนนี้นะครับคือเราต้องเอาให้ดีๆก่อนคือศึกษากับงานที่เราจะทำ ที่เราจะเป็นนายตัวเองเราต้องค้นหาตัวเองให้พบก่อนว่าเราทำอะไรได้ เราถนัดอะไรและเราทำอะไรได้ดีการที่เราจะรู้ว่าเราต้องการทำงานแบบไหนถนัดแบบไหนเราต้องลงมือทำครับ ใช่ครับต้องลงมือทำหาเวลาทำและหาเวลาทดลองทำแล้วทำมันอย่างตั้งใจจริงจัง เมื่อเราสามารถทำงานนั้นได้ดีแล้วมั่นใจแล้วว่าเราสามารถทำได้ เราก็ทำงานรายวันต่อหรือจะออกจากงานก็ตามใจครับ หรือจะทำทั้งสองอย่างไปด้วยก็ได้เราจะได้มีรายได้ทั้งสองทางผมคิดว่าคนส่วนใหญ่ที่เป็นพนักงานโรงงานหลายวันไม่มีใครอยากทำงานโรงงานไปจนตัวเองแก่หรือเกษียณแล้ว ครับที่ผมมาเขียนวันนี้ผมอยากฝากให้ทุกคนคิดครับว่าเราจะหวังพึ่งค่าแรงรายวันจากโรงงานเพียงอย่างเดียวที่จะทำให้ชีวิตเรามีความสุขมีเงิน มีบ้านหรือ มีรถและอะไรอีกหลายอย่างมันเป็นไปได้ยากมากครับถ้าผู้อ่านได้อ่านบทความนี้แล้วลองคิดดูนะครับพนักงานรายวันมีรายได้รวมโอทีด้วย 525 บาทอย่างที่ผมได้พูดไปบ้างลองคิดดูนะ ลองคิดดูนะครับพนักงานรายวันทำงาน 8 โมงเลิกสองทุ่มโอที 3 ชั่วโมงนะครับคูณด้วย 26 วันทำงานหยุดวันอาทิตย์หนึ่งวันคิดแบบทำงานจันทร์ถึงเสาร์นะครับก็จะได้ 525 คูณด้วย 26 = 13,650 บาทค่าใช้จ่ายในเดือนแล้วเหลือเก็บซัก 3000 บาทนี้ผมว่าเก่งเลยนะครับที่นี้เราเหลือเก็บเดือนละ 3000 นะครับสมมุติถ้าเราต้องการมีเงินหนึ่งล้านบาทผมคิดเฉลี่ยออกมาแล้วแล้วเราต้องเก็บ 27.8 ปีครับใช่ครับเกือบ 28 ปีมี มีเงินเก็บหนึ่งล้านบาทตอนนี้เราอายุเท่าไหร่ลองบวกเพิ่มไปอีก 28 ปีคุณก็จะรู้ว่าคุณมีอายุเท่าไหร่ถึงได้มีเงินหนึ่งล้านบาทตอนนี้ผู้เขียนเองอายุ 38+28 ก็เท่ากับ 66 ปีผมจะมีเงินเก็บ 1,000,000 ตอนอายุ 66 ปีถ้าเริ่มเก็บในตอนนี้นะครับ เงินเก็บหนึ่งล้านบาทเราเอาไว้ใช้ตอนที่เราทำงานไม่ได้แล้วสมมุติว่าผมหาเงินได้จนถึงอายุ 66 ปีเก่งมากเลยนะครับถ้ายังทำงานได้ตอนอายุ 66 ปี ผมต้องกินต้องใช้เดือนละ 15,000มีเงินเก็บหนึ่งล้านบาทจะใช้ได้กี่ปีประมาณห้าปีครึ่งเกือบหกปีแต่ไม่ถึงหกปี ถ้าสมมุติว่าเราตายก่อนก็ไม่เป็นไรครับแต่ถ้าเรายังไม่ตายเราจะทำยังไงเพราะเงินที่เก็บไว้ก็หมดนี่ผมยังไม่ได้พูดถึงค่าใช้จ่ายเรื่องสุขภาพเจ็บป่วยอุบัติเหตุอีกนะครับแต่บางคนอาจคิดว่าให้ลูกหลานเลี้ยงก็ถูกครับแต่ถ้าสมมุติว่าลูกหลานเราก็หาเช้ากินข้ามทำงานโรงงานเป็นพนักงานรายวันเหมือนเราก็น่าเห็นใจนะครับ
Advertisement
Advertisement
เห็นหรือยังครับเก็บเงินมาเกือบ 28 ปีเอาไว้ใช้ตอนแก่ได้เพียงไม่ถึงหกปีน่าเศร้านะครับถ้าเรามีอายุขนาดนั้นแล้ว เเต่ผมไม่ได้บอกให้ทุกคนออกจากงานนะครับและไม่ได้บอกว่าทำงานโรงงานดีหรือไม่ดีแต่ แต่ที่ผมอยากจะบอกคือเราควรที่จะเพิ่มรายรับของเราเองให้ได้มากกว่านี้ทำงานที่ได้เงินมากกว่านี้หรือหางานเสริมทำงานเพิ่มหรือเมื่อเก็บเงินได้แล้วสักก้อนก็ทำธุรกิจของตัวเองหรือเราจะทำอะไรก็ได้ครับอีกมากมายที่มันได้เงินเพิ่มมากกว่าทำงานในโรงงานที่ผมนำมาเขียนเพราะว่าตัวผมเองทำงานโรงงานมาหลายปีติดอยู่กับโรงงานนานครับแล้วเห็นความเปลี่ยนแปลงต่างๆของสังคมและการใช้ชีวิตประจำวัน ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาว่าเราจะอยู่ยังไง เลยอยากถ่ายทอดความรู้สึกความเป็นจริงที่อยู่ที่เป็นอยู่ให้กับคนรุ่นใหม่หรือทุกคนที่ทำงานโรงงานพนักงานรายวันให้ได้เห็นถึงสิ่งที่ผมเห็นและพบเจอกับชีวิตพนักงานรายวันและอนาคตของเราที่จะเกิดขึ้น เริ่มคิดเริ่มทำตั้งแต่วันนี้ไม่มีคำว่าสายครับใช่ครับไม่มีคำว่าสายแน่นอน ขอให้ผู้อ่านทุกท่านค้นพบวิธีหารายได้เพิ่มและมีความสุขกับการใช้ชีวิตในทุกๆวันครับ
Advertisement
Advertisement
เครดิต:ปฏิคม
ความคิดเห็น