ทางสายเปลี่ยว สุดหลอน กลางคืน ห้ามผ่านคนเดียว

    ในขณะที่ขับรถผ่านความมืดที่อยู่ข้างหน้านั้น​ จำต้องเปิดไฟสูงวิ่ง​ เพื่อที่จะมองเห็นทางข้างหน้า​ ทันใดนั้นเองขณะที่ขับรถผ่านป่าช้า​นี้​  ก็รู้สึกได้ว่าตัวเองนั้นขนลุกซู่ซ่าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน​ แต่ก็พยายามที่จะไม่คิดอะไร...

     แต่ในขณะที่ขับรถลงจากเนินเขา​ ที่ซึ่งเป็นที่ตั้งของป่าช้านั้นเอง​ ด้วยไฟสูงที่สาดส่องลงเนินเขานั้นทางด้านซ้ายมือ​ ผมเหลือบไปมองเห็นร่างของผู้ชาย​ร่างบางคนหนึ่ง​ ผมสั้น​ ใส่เสื้อแขนยาว​ ยืนหันหลัง​และก้มหน้าแบบสงบนิ่ง​  ร่างของเค้านั้นอยู่ห่างจากรถเพียง​ 1 แขนยื่นออกไปเพียงเท่านั้น​ นั่นยิ่งทำให้ผมขนลุกซู่มากขึ้น​ แต่ก็พยายามไม่คิดอะไร​ คงเป็นคนเมามั้ง....

      พอขับผ่านจุดนั้นไป​ได้สักพัก เพื่อความมั่นใจว่าสิ่งที่เราเห็นนั้นคงไม่ใช่ผีหรอกน่า​ ผมจึงได้เหลือบขึ้นไปมองกระจกหลัง....
     ทันใดนั้นเอง​ ภาพที่ผมเห็น​ เป็นภาพของขาสองข้าง​ เป็นคนยืนอยู่บนฝากระโปรงหลังรถ... ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
     สิ่งที่ผมคิดตอนแรกเลยก็คือ​ เชี้ยแล้ววววว​ ผมจึงรีบผละสายตาออกจากกระจก​ แล้วสวดมนต์​ แผ่เมตตาในใจไปให้กับเค้า​ แล้วก็รีบเหยียบคันเร่ง​ เพื่อให้ออกจากจุดนั้นอย่างเร็วที่สุด​ โดยไม่คิดจะมองข้างหลังอีกเลย...  T.T