หันมองคนสำคัญ ก่อนมันสายไป

เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่าชีวิตจะต้องพบเจอเรื่องแย่ๆ เติบโตมาด้วยความสมบูรณ์ของชีวิตมากๆ มีคนรอบข้างเต็มไปหมด มองไปทางไหนก็มีคนให้กำลังใจ ทั้งพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย มีครบไม่เคยขาดและไม่คิดว่าชีวิตจะขาดใครไปเลย แต่มันไม่ใช่แบบนั้นทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดเมื่อถึงวันที่เสียพ่อไป บอกเลยว่าหลังจากนี้แหละความไม่คิดไม่ฝันของเรามันก็เริ่มขึ้น ความไม่คิดไม่ฝันมันก็เริ่มทำงาน

เราเองไม่ได้สนิทกับพ่อตั้งแต่เด็ก แต่พ่อสนับสนุนเราอย่างดีมาก อยากทำอะไร อยากไปไหนพาไปตามไปด้วยหมด แต่เราเองที่กลับรำคาญ อึดอัด ไม่ชอบ เพราะเราชอบอิสระมาก โลกส่วนตัวสูงกระทั่งกับคนในครอบครัว วันที่พ่อป่วยเราเองไม่เคยรู้เลย พ่อเองก็ไม่บอกมารู้อีกทีจนพ่อเป็นมะเร็งระยะ 4 ที่มันลามไปทั่ว รักษาไม่ได้แล้ว พูดตรงๆก็แทบจะรอแค่วันที่พ่อทนกับมะเร็งไม่ไหวเท่านั้นเอง จนวันที่เราไม่คาดฝันก็มาถึงพ่อจากไปแล้ว จากไปแบบที่เราเองกลับมาไม่ทันลมสุดท้ายของพ่อ ในช่วงนั้นเหมือนฟ้าทะลาย พื้นดินหลุด โลกหยุดหมุนไปเลย เราเข้าใจว่าความรักแบบไม่มีเงื่อนไขมันเป็นยังไงในวันที่สายไปแล้ว พ่อเก็บหอมรอมริบเงิน สมบัติไว้ให้เราโดยเราไม่รู้มาก่อน วันที่เราได้รับน้ำตาไหลเองแบบไม่รู้ตัวเลย เนี่ยแหละ เค้าถึงบอกกันไงว่าอย่ารู้ตัวในวันที่สายไป แต่มันไม่ทันแล้ว

เครดิตภาพ : เสาวลักษณ์ ชัยวัฒน์ (นักเขียน)

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !