อื่นๆ

หันมองคนสำคัญ ก่อนมันสายไป

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
หันมองคนสำคัญ ก่อนมันสายไป

ให้พระอาทิตย์นำความสว่าง เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่าชีวิตจะต้องพบเจอเรื่องแย่ๆ เติบโตมาด้วยความสมบูรณ์ของชีวิตมากๆ มีคนรอบข้างเต็มไปหมด มองไปทางไหนก็มีคนให้กำลังใจ ทั้งพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย มีครบไม่เคยขาดและไม่คิดว่าชีวิตจะขาดใครไปเลย แต่มันไม่ใช่แบบนั้นทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดเมื่อถึงวันที่เสียพ่อไป บอกเลยว่าหลังจากนี้แหละความไม่คิดไม่ฝันของเรามันก็เริ่มขึ้น ความไม่คิดไม่ฝันมันก็เริ่มทำงาน

ทุกอย่างมันเงียบเหงาไปหมด

เราเองไม่ได้สนิทกับพ่อตั้งแต่เด็ก แต่พ่อสนับสนุนเราอย่างดีมาก อยากทำอะไร อยากไปไหนพาไปตามไปด้วยหมด แต่เราเองที่กลับรำคาญ อึดอัด ไม่ชอบ เพราะเราชอบอิสระมาก โลกส่วนตัวสูงกระทั่งกับคนในครอบครัว วันที่พ่อป่วยเราเองไม่เคยรู้เลย พ่อเองก็ไม่บอกมารู้อีกทีจนพ่อเป็นมะเร็งระยะ 4 ที่มันลามไปทั่ว รักษาไม่ได้แล้ว พูดตรงๆก็แทบจะรอแค่วันที่พ่อทนกับมะเร็งไม่ไหวเท่านั้นเอง จนวันที่เราไม่คาดฝันก็มาถึงพ่อจากไปแล้ว จากไปแบบที่เราเองกลับมาไม่ทันลมสุดท้ายของพ่อ ในช่วงนั้นเหมือนฟ้าทะลาย พื้นดินหลุด โลกหยุดหมุนไปเลย เราเข้าใจว่าความรักแบบไม่มีเงื่อนไขมันเป็นยังไงในวันที่สายไปแล้ว พ่อเก็บหอมรอมริบเงิน สมบัติไว้ให้เราโดยเราไม่รู้มาก่อน วันที่เราได้รับน้ำตาไหลเองแบบไม่รู้ตัวเลย เนี่ยแหละ เค้าถึงบอกกันไงว่าอย่ารู้ตัวในวันที่สายไป แต่มันไม่ทันแล้ว

Advertisement

Advertisement

เดินคนเดียวมันเหงานะ

ถ้าวันนี้พ่อยังอยู่ใกล้ๆ อยากบอกให้พ่อรู้ตลอดเวลา 2 ปีที่ผ่านมา ไม่เคยไม่คิดถึงพ่อเลย จะทำทุกวันให้มันดีขึ้น เติบโตขึ้น สำหรับใครที่มักละเลยแบบเรา ไม่สนใจและไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นแบบนี้ อยากให้เรื่องของเราเป็นประสบการณ์ให้กับทุกคน ว่าอย่ารู้ตัวในวันที่สายเพราะทุกอย่างมันจะช้าไปหมดเลย ไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะโชคร้ายแบบเราแต่อย่าให้ความโชคร้ายนั้นมาทำให้เราต้องเสียใจตลอดไปเลยว่าทำไมที่ผ่านมาเราไม่ทำให้มันดีกว่าที่เราทำอยู่

  • จงทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่เราทำได้
  • จงอย่ามองข้ามสิ่งสำคัญในชีวิต
  • ไม่มีความโชคดีตลอดไป ถึงแม้จะโชคดีจะรู้ได้ไงว่าพรุ่งนี้จะยังโชคดีอยู่

มองให้เห็นทุกอย่างที่มันกระทบตา อย่าถ้าไปสัมผัสถ้ามันทำให้ขุ่นมัว

เราเคยโดนสอนมาว่าเลิกมองคนนอก หันมามองคนในครอบครัวสักที เราเองไม่เคยเชื่อเลย เราเองยังไม่สนใจอะไรเลย เพราะคิดตลอดเวลาไงว่ามันไม่เกิดขึ้นแน่นอน แต่เราลืมไปว่าคำสอนนั้นมันจริง ไม่มีใครอยู่ตลอดไป เราไม่รู้ด้วยว่าวันไหนใครจะจากไปก่อน อาจจะเรา อาจจะคนในครอบครัว วันเวลามันไม่แน่ใจ วันเวลาไม่เคยรอใคร ทุกอย่างมันจริงทำไมเมื่อเราเจอมาด้วยตัวเอง ขอให้ทุกคนโชคดีกว่าเรา แต่อย่าลืม อย่าละเลย แล้วทุกอย่างมันจะดี

Advertisement

Advertisement

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์