อื่นๆ
#หีบพาหลอน เสียงอำลา
#หีบพาหลอน เสียงอำลา
ผมเคยเล่าเรื่องของเพื่อนผมที่ชื่อจินไว้แล้วครั้งหนึ่ง แต่ถ้าหากคุณไม่เคยได้อ่าน ผมจะเล่าเรื่องราวนั้นให้ฟังอีกครั้ง
บ้านของจินนั้นมีการเลี้ยงผีหม้อ หรือที่เรียกว่าหม้อตายายเอาไว้ในบ้าน และมีความเชื่ออย่างหนักแน่นที่ปรากฏแก่ทุกชั่วอายุคนว่าหากใครสักคนในบ้านจินกำลังจะตาย จะมีอีกามาบินร้องบนเวียนอยู่รอบบ้าน ครั้งหนึ่งผมเคยได้พบเรื่องที่ชวนพรั่นพรึ่งนี้ด้วยตัวเอง เพราะผมได้เห็นว่าที่ห้องย่าของจินซึ่งเป็นผู้ป่วยติดเตียง ได้มีอีกาตัวหนึ่งมาเกาะและบินวนไปรอบๆ บ้าน หลังจากนั้นคุณย่าของจินก็เสียชีวิตลงอย่างสงบ
เรื่องราวอันแสนพรั่นพรึ่งนี้ยังไม่จบ เพราะในวันรดน้ำศพ และวันเผาศพก็จะมีอีกามากมายมาบินว่อนรอบๆ บริเวณศาลาวัด กระทั่งช่วงสวดอภิธรรม ก็จะได้ยินเสียงนกแสกส่งเสียงน่าขนลุกอยู่ตลอดเวลา นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ผมเชื่อเรื่องความเชื่อเกี่ยวกับ “นกเป็นสัตว์ที่เห็นผีและเป็นเสมือนสิ่งสื่อวิญญาณ” ทำให้ผมเกลียดและกลัวพวกนกที่น่าขนลุกพวกนี้ไปโดยปริยาย
Advertisement
Advertisement
ผมกับจินคบกันมาตั้งแต่สมัยประถม จนล่วงเลยเข้าสู่ชั้นอุดมศึกษา เรายังคงสนิทกันเหมือนเดิม แต่เพราะด้วยความที่เราโตขึ้น สังคมและช่วงวัยเปลี่ยนไป ทัศนคติและความคิดของเราอาจจะเริ่มไม่ตรงกันบ้าง ความสนิทสนมมันจึงน้อยลง เราเริ่มหางกันไป ทว่าไม่ได้หมายความว่าเราจะเกลียดกัน
จินไปมีสังคมที่ใหญ่กว่า เป็นกลุ่มขับมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ที่มักจะออกทริปไปต่างจังหวัดทุกๆ วันหยุด ทั้งนครนายก กาญจนบุรี และจังหวัดใกล้เคียง บางครั้งก็มีรวมกลุ่มทำบุญด้วย ผมก็รู้สึกว่ามันเป็นกิจกรรมที่ดี มีประโยชน์ แต่เพราะผมไม่ชอบ เลยทำให้จินห่างจากผมไปในช่วงเวลานี้ ครั้งหนึ่ง จินและกลุ่มเพื่อนของเขานั้นจัดโครงการบริจาคเสื้อผ้าอาหารให้กับน้องๆ ที่บ้านเด็กกำพร้าที่จังหวัดหนึ่ง ผมที่อยากร่วมบุญจึงซื้อข้าวของเครื่องใช้เพื่อไปฝากเขาที่บ้าน เราคุยกันนิดหน่อย ก่อนจะได้รู้ว่าช่วงนี้จินดูไม่ค่อยสบาย มีความเครียด อาจจะเพราะเรื่องเรียน หรือกับแฟนที่มีปากเสียงกันบ่อยๆ เราจึงสัญญากันไว้ว่ากลับมาจากทริปจะไปหาร้านนั่งดื่มระบายความเครียดกัน
Advertisement
Advertisement
ผมขับรถกลับบ้านหลังจากนำของฝากร่วมบุญ แต่แล้วระหว่างทางก็มีอีกาตัวหนึ่งบนตีคู่มากับผม สืบเนื่องจากเหตุการณ์เรื่องคุณย่าทำให้ผมนั้นเกลียดและกลัวอีกาไปอย่างง่ายดาย ผมจึงไม่อยากเห็นมัน ขับรถเร่งความเร็วหนีออกไป แต่มันก็ยังพยายามที่จะบินให้ทันผมแล้วส่งเสียงร้องกา กา ลากยาวน่าขนลุก ผมจึงต้องจอด เพราะว่ารถเริ่มทำความเร็วมากไปกลัวเรื่องอุบัติเหตุ
Advertisement
Advertisement
ที่น่าขนลุกก็คือพอผมจอด...อีกาตัวนั้นมันก็หยุดยืนอยู่บนหลักกิโล ชอนไชขนสีดำสนิทของมันอย่างเพลิดเพลินกระทั่งมีขนเส้นหนึ่งร่วงลงมา มันแหงนมองหน้าผม แหกปากส่งเสียงร้องกา กาอีกครั้ง แล้วบินกลับไป
มันบินย้อนกลับไปทางบ้านจิน...หัวใจผมร่วงไปอยู่ที่พื้น
ครั้งที่แล้วมันคือการเตือนเรื่องย่ากำลังจะเสียชีวิต แม้จะผ่านมาหลายปีแล้ว คำถามนั้นก็ยังอยู่...อีกาตัวนั้นกำลงบอกอะไรผม ?
คำตอบปรากฏตอนตีหนึ่ง ขณะที่ผมเอาแต่คิดพะวงจนนอนไม่หลับ จินประสบอุบัติเหตุอยู่แถวๆ เส้นทางถนนระหว่างอำเภอปากช่อง นครราชสีมาและจังหวัดสระบุรี ยางของเขาระเบิดออกอย่างแรกจนทำให้รถบิ๊กไบค์ที่ทำความเร็วสูงนั้นสะบัด ร่างของจินกระเด็นไถลไปกับท้องถนนก่อนจะกระแทกเข้ากับแท่งแบริเออร์กั้นถนนอย่างแรง และเสียชีวิตในระหว่างการนำส่งโรงพยาบาล
ผมเดินทางไปโรงพยาบาลนั้นพร้อมกับทางครอบครัวเขา รู้สึกเสียใจและร้องไห้ออกมาโดยไม่อาย อีกาตัวนั้นมาเตือนผมแล้วจริงๆ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะมีสิทธิ์อะไรไปห้ามจินที่จะเดินทาง หรือท้ายที่สุด อีกาตัวนั้นมันมาเตือนให้ให้ผมรู้ว่า “ถึงเวลาที่ต้องล่ำลากันแล้ว...ตลอดกาล”
ศพของจินถูกนำมาบำเพ็ญกุศลที่บ้านของเขา มีการนิมนต์พระมาสวดอภิธรรมที่บ้าน วันรดน้ำศพไม่มีเสียงอีการ้อง แต่ผมก็ยังเห็นว่ามีอีกาตัวหนึ่งเกาะอยู่ที่รั้วบ้านของจิน มันมองมาที่ผม ราวกับจะบอกอะไรสักอย่าง แต่ก็คงสายไปเสียแล้ว
วันเผาศพจิน ผมได้โอกาสร้องเพลงให้กับจินเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนนำศพเข้าเผา ก็เกิดปรากฏการณ์ฝูงกาบินวนรอบเมรุอีกครั้งหนึ่งไม่ต่างจากงานศพย่าของเขา แต่ครั้งนี้ผมเริ่มลดความกลัวที่มีต่อนกพวกนั้น เพราะมันไม่ได้สาปแช่งให้ใครตาย แต่มันเหมือนการมาเตือนถึงช่วงเวลาแห่งการจากลา แม้ว่าจะไม่กลัว แต่ผมก็ยังไม่ชอบนกเหล่านั้นอยู่ดี
วินาทีที่ผมหันหลังลงจากเมรุตอนที่วางดอกไม้จันทน์ ผมได้ยินเสียงชัดเจนดังขึ้นในโสตประสาท “ขอบคุณนะมึง”
วินาทีนั้นราวกับผมได้ปลดล็อกความรู้สึก ไม่ได้กลัวเลยสักนิดที่เป็นเสียงจิน เพราะอย่างน้อยผมก็นับว่ามันคือการล่ำลาที่เป็นทางการที่สุดแล้วสำหรับเรา ผมหันไปมองโลงศพนั้นอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกล่าวคำลา
บ้านของจินก็ยังคงความเชื่อเหล่านี้อีกต่อไปเรื่อยๆ เพราะเขาเชื่อกันว่าอีกานั้นคือสื่อจากความตาย และมันมาหาเพื่อให้เราเตรียมใจ อย่างน้อยการได้ล่ำลาก็คงจะเป็นสิ่งดีๆ หากรู้ว่าต้องจากไป
ซึ่งผมก็เพิ่งซึ้งและเข้าใจกับความเชื่อในตอนที่ผมได้ล่ำลากับเพื่อนรักของผมนี่เอง
ของอุทิศเรื่องเล่านี้ให้แก่เพื่อนรักที่จากไป...จิน
เรื่อง น้องหีบ
ขอบคุณภาพประกอบจาก FREE WEB :: https://unsplash.com/s/photos/scary
ความคิดเห็น
