อื่นๆ

แม่จ๋า….หนูหนาว

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
แม่จ๋า….หนูหนาว

Cr. Aimee Vogelsang ภาพจากเวปไซต์ unsplash

เมื่อ 7 ปีที่แล้ว ผมและเพื่อนอีก 2 คน ชื่อ ไอ้เต้ย และไอ้แม็ก เราเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคอีสาน พวกเราทั้งสามคนเรียนคณะวิศวกรรมศาตร์ มหาวิทยาลัยของผมตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองประมาณ 15 กิโลเมตร ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบปลายภาค ผมกับไอ้เต้ยชวนกันไปติวหนังสือที่ห้องไอ้แม็กซึ่งพักอยู่หอนอก หอพักตั้งอยู่ห่างจากหน้ามหาวิทยาลัยเกือบๆ 5 กิโลเมตร

Khasan Erkenov Cr. Khasan Erkenov ภาพจากเวปไซต์ unsplash

หลังจากที่ผมกับไอ้เต้ยอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเราได้ขับจักรยานยนต์ยี่ห้อฮอนด้า รุ่นเวฟ125 สีแดง ซึ่งผมจะเป็นคนซ้อน พวกเราเดินทางถึงหอพักชื่อ หอ 373 ซึ่งเป็นหอพักไอ้แม็ก พวกเราถึงหอเกือบๆ จะเที่ยงคืน กะว่าจะติวหนังสือถึงเช้าแล้วเข้าสอบช่วงเช้าเลย ในขณะที่พวกเราขับรถเลี้ยวเข้าหอพัก ก็มีผู้ชายขับรถจักรยานยนต์สีน้ำเงินที่มีผู้หญิงซ้อนข้างหลัง ขับสวนพวกเราออกพร้อมตะโกนและหันหน้าไปทางพักว่า “ไม่ใช่ๆ อย่าตามมา ไป ไป ไป อย่าตามมา” พรางหันมาบอกกับคนขับว่า “ขับเร็วๆ กว่านี้ได้ไหมว่ะ” ผมกับไอ้เต้ยมองไปที่หน้าหอพักก็ไม่เห็นมีใคร นอกจากลานปูนเปล่าๆ กับรถจักยานที่จอดอยู่ 4-5 คัน

Advertisement

Advertisement

ไอ้เต้ยได้จอดรถให้ผมลงรอมันที่บริเวณบันไดทางขึ้นหอพัก “เองรออยู่ตรงนี้ เดี๋ยวเอารถไปจอดแปปนึง” ตอนที่ผมยืนรอไอ้เตย ผมรู้สึกขนลุกตลอดเวลา และเหมือนมีลมพัดผ่านตรงบริเวณขาวนซ้ำไปมา จนไอ้เต้ยมาถึงผมจึงชวนขึ้นไปห้องไอ้แม็กซึ่งอยู่ชั้น 5 ผมกับไอ้เต้ยเดินขึ้นบันไดเนื่องจากหอพักไม่มีลิฟ

เราติวหนังสือไปได้สักพักใหญ่ ผมเหลือบมาดูนาฬิกา เวลาตีสามกว่าๆ ไอ้แม็กรู้สึกหิวข้าวขึ้นมา ผมก็เลยต้องพาไอ้แม็กไปซื้อข้าวที่ 7-11 ซึ่งห่างจากหอพักประมาณ 1 กิโลเมตร ผมกับไอ้แม็กได้เดินลงบันไดมา ผมก็ยังรู้สึกเหมือนมีลมพัดขาอยู่ตลอด ผมยืนรอไอ้แม็กที่บริเวณบันไดหน้าหอ ในขณะที่ไอ้แม็กเดินไปเอารถจักยานยนต์ของไอ้เต้ยที่ลานจอดรถ ผมก็รู้สึกขนลุกเหมือนตอนที่มาถึง ผมรู้สึกขนลุกตลอดการยืนรอไอ้แม็ก พอรถจักยานยนต์จอดตรงหน้าผม ผมก็ขึ้นซ้อนจักยานยนต์และไอ้แม็กก็ค่อยๆ ออกตัว ขณะนั้นผมสงสัยว่าเป็นเพราะอะไรผมจึงรู้สึกแบบนั้น ผมจึงหันหลังกลับไปมองตรงบริเวณหน้าหอพัก แต่ผมไม่เห็นอะไรนอกจากจักยาน 4-5 คันที่จอดอยู่

Advertisement

Advertisement

แต่สายตาผมมันไม่อยู่สุข ผมเหลือบมองหอพักไต่จากชั้นหนึ่งไล่ขึ้นไปทีละชั้นจนถึงขอบชั้นดาดฟ้า ผมกลับตกใจและขนลุกหนักกว่าเดิม ภาพที่มองเห็นคือมีเด็กทารกน่าจะอายุราว 2 ขวบกว่าๆ ไม่ใส่เสื้อ แต่ใส่แพมเพิสนั่งห้อยขาอยู่ขอบกำแพงขั้นดาดฟ้า และเด็กหันหน้ามาที่ผมพร้อมกับรอยยิ้มที่น่าขนลุกและขอบตาสีดำสนิทมองไม่เห็นลูกตา ผมก็ได้แต่สะกิดไอ้แม็ก แต่ปากผมมันพูดไม่ออกราวกับถูกแช่แข็งไว้ “เองเป็นอะไร ลืมอะไรหรือเปล่า” เสียงไอ้แม็กเอ่ยหลังจากที่ผมสะกิดหลังมัน ตาผมก็ยังไม่ละลายเด็กนั่น ทันใดนั้นเหตุการณ์ก็ทำให้ผมสยองและขนหัวลุกไปอีก 10 เท่า อยู่ๆ เด็กก็กระโดดลงมาจากชั้นดาดฟ้า หน้าฟาดเข้ากับพื้นถนน แถมยังใช้มือดันตัวลุกจากพื้นถนน หน้าของเด็กเละ เลือดอาบหน้า แต่หน้ายังยิ้มและมองมาที่ผม พร้อมกับลุกขึ้นแล้วก้าวขาวิ่งตามรถพวกผม “ไอ้แม็กๆๆๆๆๆ บิดรถให้เร็วที่สุด” ผมตะโกนสุดเสียงจากที่ปากขยับไม่ได้ ไอ้แม็กบิดคันเร่งรถเร็วขึ้นจนถึงทางเลี้ยวเข้า 7-11 ผมมองกลับไปอีกทีก็ไม่เจอเด็กนั่นแล้ว

Advertisement

Advertisement

Ahmad Odeh Cr. Ahmad Odeh ภาพจากเวปไซต์ unsplash

ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ไอ้แม็กฟัง ทั้งขนลุกและตกใจ พอไอ้แม็กฟังก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากเพราะเคยมีคนเจอแบบเดียวกันกับผมมาหลายคนแล้วแต่ถ้าเป็นผู้หญิง เด็กนั่นนอกจากกระโดดและวิ่งตามแล้วยังเรียก “แม่ แม่ แม่….หนูหนาว” และเจ้าของหอพักเคยนิมนต์พระมาทำบุญทำพิธีบนดาดฟ้าด้วย เมื่อ 2 ปีที่แล้วตอนเขาขึ้นไปบนดาดฟ้าเจอถุงดำที่มีศพเด็กอยู่ในนั้นสภาพจะเน่าและเหม็น เจ้าของหอพักเขาทราบมาว่ามีนักศึกษาหญิงท้องและกินยาเพื่อทำแท้งจนเด็กหลุดออกมา ไม่รู้จะเอาไปทิ้งที่ไหนเลยยัดใส่ถุงดำไปวางไว้ที่ดาดฟ้า “แต่ข้าไม่เคยเจอนะตั้งแต่อยู่หอนี้มา” ไอ้แม็กกล่าวก่อนที่เราจะเดินเข้าไปซื้อของใน 7-11

หลังจากที่ซื้อของเสร็จผมกับไอ้แม็กกลับมาถึงหอพักโดยที่ตาผมมองที่พื้นตลอดเวลา ไม่คิดแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองไอ้แม็ก จนถึงห้องพักจึงได้นั่งคุยกันจนถึงเช้า ไม่ได้ติวหนังสือต่ออีกเลยจนเข้าห้องสอบ โชคยังดีที่พวกเราทั้งสามคนทำคะแนนสอบผ่านมาแบบคาบเส้น หลังจากนั้นผมกับไอ้เต้ยไม่ไปหอไอ้แม็กอีกเลย และส่วนใหญ่ไอ้แม็กจะเป็นฝ่ายมาหาพวกเราที่หอในมหาวิยาลัยแทน

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์