อื่นๆ

บันทึกระหว่างบวช : เพราะเจ้าปึกช่างน่ารักเสียจริง !

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
บันทึกระหว่างบวช : เพราะเจ้าปึกช่างน่ารักเสียจริง !

“ปีก ปึก ปึก ปึก ปึก ปีก ปึก ปึก ปึก ปึก ปีก ปึก ปึก ปึก ปึก”

“ปีก ปึก ปึก ปึก ปึก ปีก ปึก ปึก ปึก ปึก ปีก ปึก ปึก ปึก ปึก”

เสียงเรียก “ปึก”  จากหลวงพี่แต่ละท่านหลังจากฉันอาหารเช้าเสร็จ เป็นชื่อที่ไม่คุ้นเคยสำหรับผู้เขียนนัก

แต่หลังจากได้ยินเสียงเรียกแล้วนั้นน่าจะเป็นความคุ้นเคยของที่นี่ในระดับหนึ่งเลยทีเดียว

ผู้เขียนได้มองตามการขยับร่างกายของสัตว์สี่ขาตัวหนึ่งที่วิ่งไล่ล่ามาตามเสียงเรียกคล้ายว่าเป็นชื่อของตนด้วยรอยยิ้มอันสดใสและดูน่าตื่นเต้นหลังที่ได้ยินเสียงนั้นในเช้าวันนี้

ผู้เขียนจึงได้เดินตามเสียงเรียกนั้น เพื่อได้สนทนาและทำความรู้จักกับเจ้าปึกมากขึ้น


- ผม : “หลวงพี่ครับ เจ้าปึกเหรอครับ”

- หลวงพี่ : “ใช่ครับ หลวงพี่อีกรูปท่านได้มา เมื่อก่อนตัวเล็ก ๆ ตอนนี้ตัวโตขึ้นมากเลยครับ ทานก็เก่ง ฮ่า ๆ ”

Advertisement

Advertisement

ภาพถ่ายเอง จากเหตุการณ์จริงภาพถ่ายเอง จากเหตุการณ์จริง


- ผม :  “ อ๋อ ครับ หลวงพี่ ดูน่ารักและไม่ซน ครับ ที่บ้านผมก็มีตัวเล็ก ๆ อีก 2 ตัว

ถ้าได้เจอกันคงเป็นเพื่อนที่น่ารักและเล่นด้วยกันครับ ”

- หลวงพี่ : “ เอ้าเหรอครับ นั่นสินะ ฮ่า ๆ  ”

ภาพถ่ายเอง จากเหตุการณ์จริงภาพถ่ายเอง จากเหตุการณ์จริง


แล้วหลังจากนั้น ก็ได้รู้จักสมาชิกแสนซนภายในวัดเพิ่ม 1 ชีวิต ก็คือเจ้าปึก ที่จะวิ่งตามมาเสมอหลังจากที่ฉันอาหารเช้าเสร็จแล้ว เนื่องจากหลังจากฉันอาหารเช้าเสร็จ

จะสังเกตเห็นโยมท่านเตรียมอาหาร                     ใส่กะละมังเพื่อนำไปให้สัตว์ 4 ขาและสัตว์ 2 ขาที่มีปีกแต่บินไม่ได้

ซึ่งอาศัยอยู่ภายในวัดแห่งนี้แต่เจ้าปึกและสัตว์ 2 ขาบางกลุ่มฝั่งกุฏิที่ข้าพเจ้าจำวัดอยู่นี้จักไม่ได้ไปทานข้าวกับเพื่อนเหล่านั้น

ดังนั้นหลังจากฉันเช้าเสร็จ ผู้เขียนจักอุ้มบาตรของตนกลับกุฏิเพื่อทำความสะอาดไว้สำหรับใช้ในวันถัดไป

Advertisement

Advertisement

ระหว่างการอุ้มบาตรกลับกุฏินั้นเองด้วยสายตาอันแหลมคมและเฉียบแหลมของสัตว์เลี้ยงเหล่านั้น

ก็จักวิ่งเข้ามาหาผู้เขียน


จากนั้นเอง อีก 1 หน้าที่ของผู้เขียนก่อนทำความสะอาดบาตรหลังฉันเช้าเสร็จก็คือการมอบสิ่งต่อชีวิตให้กับสรรพสิ่งเหล่านี้นั่นเอง

ภาพถ่ายเองจากประสบการณ์จริงภาพถ่ายเองจากประสบการณ์จริง


นั่นถือเป็นโชคดีของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ เเต่ยังไม่รวมถึงสิ่งมีชีวิตตัวอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ภายในวัดแห่งนี้ ซึ่งหามีเจ้าของไม่  .  .

จะเห็นได้ว่า หากเรามองถึงสภาวะความเป็นจริงของสังคมในปัจจุบัน หากเเต่มีสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ที่เพิ่มมากขึ้นตามท้องถนน โดยไม่มีที่อยู่อาศัย กระทั่งข้าวปลาหารก็เเล้วเเต่ หรือเเม้เเต่จะมีที่อยู่อาศัยเเต่ไม่สามารถอยู่ได้ สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ก็จะถูกส่งตัวเเละฝากทิ้งไว้ที่วัดแห่งใดแห่งหนึ่งเช่นนี้เหมือนกัน


เเล้วใครกันจะเป็นผู้ที่ดูเเลสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ ดังนั้นจึงขอเป็นส่วนหนึ่ง

Advertisement

Advertisement

ที่อย่างน้อย การทำบุญทำทานของท่าน ถือเป็นส่วนหนึ่งที่มีส่วนช่วยทำให้การมีอยู่ชีวิตรอดของสัตว์เหล่านี้ ผ่านพ้นไปในเเต่ละวันเลย ก็ว่าได้  . . .

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์