อื่นๆ

ฝากดูแลพี่ชายเจ้าด้วย

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ฝากดูแลพี่ชายเจ้าด้วย

https://onscene-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/files/styles/body_image_480w/public/inline-images/death-2577486__480.jpg?itok=ME25ltxf กลับมาพบกันอีกครั้งนะคะ กับเรื่องเล่าสยองขวัญ วันนี้ฉันมีเรื่องเล่าที่อยากเล่าให้เพื่อนๆ นักอ่านได้อ่านกัน ตามมาอ่านกันเลยจ้า

เรื่องนี้เป็นเรื่องฉันยังจำได้ไม่เคยลืมเลย เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นฉันทำงานเสร็จก็เลยอาบน้ำแล้วเข้านอนตามปกติ แต่วันนี้อากาศด้านนอกค่อนข้างเย็นมากกว่าปกติ คืนนี้ฉันนอนไม่ค่อยหลับเพราะตอนกลางวันกินกาแฟสดไปแก้วใหญ่ ตอนนั้นเป็นเวลาค่อนข้างดึกมากแล้ว เสียงหมาหอนเริ่มมีให้ได้ยินเป็นทางยาวมาจากปากซอยค่อยๆ หอนต่อกันมาจนถึงบ้านของฉันแล้วหมาก็หอนรับต่อๆ กันมาจนถึงสุดซอย หลังจากนั้นอากาศก็เย็นยะเยือกลงไปอีกถึงตอนนี้ขนแขนของฉันก็ลุกซู่ขึ้นมา ฉันคิดว่า ณ เพลานี้เราควรนอนได้แล้ว คิดได้เช่นนั้นผ้าห่มก็มาคลุมมิดหัวในทันที

https://onscene-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/files/styles/body_image_640w/public/inline-images/fantasy-766754__480.jpg?itok=k6xq5uyd "เจ้าชื่ออะไร" เสียงผู้ชายเสียงใหญ่ๆ ทุ้มๆ ดังแว่วอยู่ข้างหู เมื่อได้ยินดังนั้นฉันจึงหันไปมอง ภาพที่เห็นคือผู้ชายร่างกายสูงใหญ่ผิวสีดำแดงนุ่งโจงกระเบนสีแดงเลือดหมู กำลังกวาดสายตามองกระดาษแผ่นใหญ่สีข่าวหม่นที่ถืออยู่ในมือ "เจ้าชื่อดวงสมรใช่หรือไม่ (นามสมมุติ) เมื่อได้ยินชายคนนั้นเรียกชื่อทำให้หัวใจฉันเต้นตุบตับๆ ดั่งเสียงกลอง พลันในใจก็คิดว่าท่านยมบาลมีจริงหรือนี่ ตอนนั้นฉันกลัวมากฉันจึงตอบไปว่า "ใช่ค่ะ ฉันนี่แหละดวงสมร" ท่านยมบาลมองหน้าของฉันแล้วจึงพูดขึ้นว่า "ฉันจะมาแจ้งข่าวเจ้า ตอนนี้เจ้าหมดอายุขัยแล้ว ข้าจะมาพาเจ้าไปกับข้า มาด้วยกันเถอะ" เมื่อได้ยินท่านยมบาลพูดแบบนั้น หัวใจฉันหล่นวูบอารมณ์ตอนนั้นคือทั้งกลัวและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ฉันจึงบอกท่านยมบาลไปว่า "ฉันไม่ไป จะทำยังไงฉันก็ไม่ไปกับท่านหรอก  ฉันยังไม่อยากตาย" เมื่อท่านยมบาลได้ยินดังนั้นท่านก็เดินตรงเข้ามาหาฉัน เราก็ต่อสู้กัน นานเข้าฉันรู้สึกว่าฉันสู้ไม่ไหวแล้ว ความรู้สึกเหมือนกำลังดึงเชือกกันอยู่แล้วเชือกกำลังจะขาด ฉันกำลังจะตกลงไปในเหวลึก ฉันกลัวมาก

Advertisement

Advertisement

https://onscene-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/files/styles/body_image_480w/public/inline-images/fantasy-2530602__480.jpg?itok=cjHX6JyG แต่แล้วก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น "หยุดก่อน" เป็นเสียงของผู้ชายมีอายุมากแล้ว ฉันรับหันไปมอง เสียงนั้นคือเสียงคุณปู่ ซึ่งเป็นญาติของฉันเอง แต่ท่านยมบาลก็ไม่ยอมหยุดยังคงต่อสู้กับฉันอย่างดุเดือด คุณปู่วิ่งเข้ามาหาฉันแล้วบอกให้ฉันรีบหนีไป ฉันถอยออกมามองดูปู่กำลังต่อสู้อยู่กับยมบาล ปู่มองหาฉันแล้วพูดว่า "รีบหนีไป ปู่ฝากพี่ชายของเจ้าด้วยนะ ดูแลพี่เขาอย่าทิ้งเขาไปไหน ปู่ฝากด้วยนะ อย่าทิ้งพี่" แล้วปู่ก็บอกกับท่านยมบาลว่าให้เอาปู่ไปแทนอย่าไปเอาหลานท่านไปเลยเขายังเด็ก ฉันได้ยินดังนั้นน้ำตาของฉันก็พรั่งพรูออกมาhttps://onscene-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/files/styles/body_image_480w/public/inline-images/forest-3737107__480.jpg?itok=4N28-MAw

แสงแดดอ่อนๆ ส่องมาที่หน้าของฉัน น้ำตาที่ไหลรินเปียกหมอน เสียงสะอื้นไห้ยังคงอยู่ ตอนนี้เช้าแล้ว มันไม่ใช่เรื่องจริงมันเป็นแค่ความฝัน ฉันคิดพร้อมกับเอามือปาดน้ำตาที่เปื้อนแก้ม ขอบคุณนะคะคุณปู่ที่ยังห่วงใยหลานสาวคนนี้ ถึงแม้ว่าคุณปู่จะเสียชีวิตไปแล้วแต่ความรักความห่วงใยไม่เคยหายไปไหนเลย หนูสัญญาว่าจะรักและดูแลพี่ชายให้ดีที่สุดเท่าที่หนูจะทำได้ อย่าห่วงเลยนะคะ (พี่ชายคนนี้ เป็นลูกของคุณปู่ซึ่งเป็นญาติกันกับฉัน พี่ชายเป็นคนสติไม่ค่อยดีทำให้คุณปู่เป็นห่วงพี่ชายคนนี้มาก)

Advertisement

Advertisement

ขอบคุณนะคะที่ท่านผู้อ่านอดทนอ่านมาถึงตรงนี้ ฝากติดตามเรื่องเล่าเรื่องต่อๆ ไปด้วยนะคะ


ที่มาของภาพ: pixabay.com

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์