อื่นๆ
ห้วเข่า... ที่ถลอก ไม่เคยช่ำใจ
 นักรบย่อมมีบาดแผล ใช่นี้คือความจริงการต่อสู้ฝันฝ่าอุปสรรค์ต่างๆย่อมได้รับบาดแผลมาบ้างอย่างเช่น นักกีฬากว่าจะคว้าเหรียญรางวัล ต่างๆมาได้ต้องทุ่มเทซ้อมอย่างหนัก ในการแข่งขันใช่ว่าทุกคนจะชนะ ก็มีชนะบ้างแพ้บ้างแต่หัวใจของนักรบคือ ความภูมิใจที่ได้สู้ เหมือนนักกีฬา ใครจะรู้ว่าตนเองแข่งแพ้ชนะทุกครั้งไปแต่ก็ภูมิใจที่ได้ร่วมแข่งขัน ไม่เสียใจที่ได้ทุ่มเทเพื่อเข้าแข่งขัน จะเสียใจต่อเมื่อมองกลับมาทำไหมตัวเราเองไม่ไปร่วมแข่งขัน นั้นแหละทำไหมนักสู้ถึงไม่ชอบช้ำใจเมื่อได้สู้เมื่อเผชิญความจริง
ประสบการณ์ที่ ได้สัมผัสด้วยตนเอง ไม่มีอะไรจะมาบรรยายถึงความรู้สึกทุกอย่างที่เจอได้ คนที่ได้ชัยชนะแชมป์โลก กับคนได้รองแชมป์ หรือแค่คนที่ได้เข้าร่วมแข่งขัน ความรู้สึกแตกต่างกัน ประสบการณ์ก็ต่างกัน แต่ที่เหมือนกันคือได้แข่งขันด้วยกันจนถึงหาผู้ชนะได้ สิ่งเหล่านี้หาซื้อไม่ได้ นอกสะจากจะลงมือฝึกซ้อมทุ่มเท จนได้เข้าแข่งขันกัน สิ่งเหล่านี้ถึงเรียกว่าสร้างสมประสบการณ์ชีวิต แสดงว่าหัวเข่ายังช่วยสร้างชีวิตให้เติมโตขึ้น
Advertisement
Advertisement
น้ำตามีทั้งเสียใจและดีใจ แต่หัวเข่านั้นมีเพียงแต่งต้องก้าวไป ล้มแล้วลุกขึ้นใหม่ เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เราหัดเดินครั้งแรกในชีวิต มีแต่จะพุ่งตัวไปข้างหน้าชีวิตไม่ได้ถูกสร้างให้พุ่งไปข้างหลัง สั่งเกตุตามธรรมชาติอวัยวะของมนุษย์ขอพับเข่ามีให้แต่ความรู้สึกไปข้างหน้า ชีวิตมนุษย์เราถูกสร้างให้ดำเนินชีวิตไปข้างหน้า เวลายังไม่มีย้อนกลับ เมื่อสิ่งต่างๆผ่านไปแล้วก็คือผ่านไปแต่สิ่งที่อยู่ข้างหน้าสิ เรากำลังจะไปถึง อย่าใส่ใจที่ผ่านไปมากแต่ให้ความสนใจสิ่งที่จะถึง ถ้านักกีฬาสนใจแต่อดีต แล้วปัจจุบันกับอนาคตจะทำได้ดีแค่ไหนจมปรับกับสิ่งที่ผ่านมา เหมือนทัศนคติ ไม่ใช่ว่าเราทำได้แล้วหรือสำเร็จแล้วแต่เราจะมุ่งไปยังหลักชัย
- รูปภาพผู้เขียนถ่ายเอง
- # ประตูท่าแพ เชียงใหม่
- # ประตูชัย ส.ป.ป.ลาว
- # เซ็ลทรัลอุดรธานี
Advertisement
Advertisement
ความคิดเห็น