คนล้นคุก.. ปัญหาที่แก้ยาก..

ภารกิจที่สำคัญของกรมราชทัณฑ์​ กล่าวโดยย่อมีเพียง 2 ประการคือควบคุมและแก้ไขผู้ต้องขัง... หากจะดูภารกิจ 2 อย่างนี้กรมราชทัณฑ์ และเรือนจำทัณฑสถาน​ต่างๆ ทั่วประเทศดูจะมีงานน้อยเกินไป.. ใช่มั้ยครับ

ทว่า เรือนจำและทัณฑสถาน​ ทั่วประเทศที่รองรับผู้กระทำผิดและอยู่ระหว่างควบคุมตัวผู้ต้องหา​ถูกฝากขังกลับมีภาวะ คนล้นคุกหรือ ผู้ต้องขัง​ล้นเรือนจำจากความจุพื้นที่ๆสามาถรองรับได้เพียง ประมาณแสนห้าหมื่นกว่าคน ทว่าปัจจุบัน​ กรมราชทัณฑ์​ เรือนจำและทัณสถาน ต้องดูแลผู้ต้องราชทัณฑ์​กว่า 370,000 คน เพิ่มขึ้นเท่าตัว

ลองคิดง่ายๆว่า ห้องนอนๆหนึ่งเคยนอนกัน 2 คน  ปัจจุบัน​ต้องนอนกัน 5 คน ถ้าเป็นบ้านเราเองเราจะรู้สึกเหมือนบ้าน เริ่มคับแคบ การปฏิบัติภารกิจส่วนตัว เข้าห้องนำ้ซักผ้า ดูทีวี กินข้าว และใช้ชีวิตไปมาในบ้านจะรู้สึกถึงความอึดอัดขึ้นมาแล้ว...

หากจะย้อนไปหลายสิบปี ปัญหาสังคมและอาชญากรรมสมัยก่อน ไม่ค่อยรุนแรงนัก แต่เมื่อสภาพแวดล้อมและ ทิศทางการจัดการเปลี่ยนแปลงไป เริ่มมีปัญหาบางอย่างเป็นสาเหตุของคนล้นคุก.. นั่นก็คือปัญหายาเสพติด

ประเทศไทย​เรา เป็นประเทศที่มีกฏหมายจำคุกเกี่ยวกับยาเสพติดมากเป็นอันดับโลก​และผู้ค้ายาเสพติดเป็นผู้ต้องขังในเรือนจำมากกว่า 70 % ในปัจจุบัน หากคิดคร่าวๆผู้ต้องขังทั้งประเทศ 370,000 คน จะเป็นคดียาเสพติด 259,000 คน มากมายจริงๆ

สาเหตุของปัญหาก็คงมาจากเรื่องเดิมๆ​ความยากจน ความไม่รู้และความเจ็บป่วยซึ่งเป็นปัญหาหลักของประเทศที่อยู่ในโลกที่ 3 ทั้งหลาย

เมื่อยากจน ไม่มีเงินก็หันไปค้ายาเสพติด เพื่อเลี้ยงปากท้องและครอบครัว​และถูกจับติดคุก....

เมื่อขาดการศึกษาก็ถูกหลอกให้ไปค้ายาเสพติด​ และถูกจับติดคุก...

และเมื่อเจ็บป่วย ไม่มีเงินรัษาตัวก็ไปค้ายาเสพติด หาเงินมารักษาตัว และในที่สุดก็ถูกจับไปติดคุก...

ประชากรคนยากจนหากเทียบกันแล้วมีไม่น้อยกว่า 50% ของประเทศ คิดเป็นจำนวนก็คงไม่ต่ำกว่า 35 ล้านคน และหากคิดว่าคนจน คนขาดการศึกษา และคนป่วย ที่หาทางออกของชีวิตไม่ได้ต้องไปติดคุก​ติดตะราง มี เพียง 370,000​ คนคิดเป็นแค่ 10% ดูแล้วไม่มากมายอะไร พอๆกับคนตกงานปัจจุบัน​

ข่าวดี.คือ. เรายังมีความหวัง มนุษย์​เป็นอะไรที่สามารถปรับตัวกับสิ่งแวดล้อมอยู่รอบตัวได้ การแก้ไขผู้ต้องขังที่เข้าไปอยู่ในเรือนจำเป็นภารกิจที่กรมราชทัณฑ์ มุ่งมั่นพยายามเพื่อความสำเร็จ ในห้วงที่ผ่านมา

เป็นไปได้ว่านี่เป็นภารกิจที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย แต่ในวิกฤติย่อมมีโอกาส เมื่อผู้ต้องขังหลายคนเข้ามาอยู่ในเรือนจำการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมบางอย่างกลับกลายเป็นเรื่องง่าย

จากที่ไม่เคยทำอะไรตอนอยู่บ้านก็กลับมามีวินัย แก้ไขตนเอง ขยันหมั่นศึกษาใช้เวลาให้เป็นประโยชน์​ มีทั้งการให้การศึกษา​ทั้งสายสามัญ​ และวิชาชีพ รวมทั้งการศึกษาในมหาวิทยาลัยถึงระดับปริญญาโท

ทุกเช้าหลังเคารพธงชาติก็สวดมนต์เจื้อยแจ้ว จากไม่เคยเข้าวัดก็ท่องบ่นภาษาบาลีได้อย่างคล่องแคล่ว

วิชาชีพ​ ก็เสาะหามาจากทั้งวิทยาลัยอาชีวะ วิทยาลัยเทคนิค และวิทยาลัยสารพัดช่าง รวมทั้งสถาบัน​พัฒนา​ฝีมือ​แรงงาน...

นี่ย่อมเป็นโอกาส ในวิกฤติมิใช่หรือ....

เมื่อเรือนจำทำได้ดังนี้ ก็ได้แต่หวังว่า ความยากจน ความไม่รู้ และการเจ็บป่วย จะมลายหายไปจากบ้านเมืองเราเสียที เจ้าประคุณ...