เรื่องเล่าจากสามเณร ตอน น้องสาว

ขณะที่ออกบิณฑบาตรในทุกเช้า สามเณรจะพบเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 4 ขวบ มายืนรอใส่บาตรพร้อมกับแม่ของเขา และทุกครั้งก่อนเดินจากไป สามเณรไม่ลืมที่จะหยิบของที่ญาติโยมใส่มาในบาตรของตนซึ่งมีทั้งนมและขนม ให้น้องสาวคนนั้น พี่เณรจะหยิบให้น้องจนเกือบหมด และบอกกับโยมแม่ของน้อง ว่าพี่เณรให้น้องเก็บไว้กิน ในทุกๆ วัน สามเณรจะทำแบบนี้เป็นประจำ เว้นซะจากว่าวันนั้นไม่มีใครใส่นมกับขนมมาในบาตรเลย

ต่อมาสามเณรได้ติดตามหลวงพ่อไปธุดงค์ที่อื่นหลายวัน และเมื่อกลับมาถึงวัดก็ปฏิบัติกิจของสงฆ์ ของเณรไม่เคยขาด เช้าวันแรกของการกลับมาอยู่วัด สามเณรได้ออกไปบิณฑบาตรตามปรกติ เช้านี้สังเกตุได้ว่าไม่มีสาวน้อยวัย 4 ขวบมายืนรอใส่บาตรเหมือนอย่างเคย สามเณรได้แต่เก็บข้อสงสัยนี้ไว้ในใจไม่กล้าถามใคร

ในช่วงสายของวันนี้ เมื่อฉันภัตตาหารเช้าเสร็จ สามเณรออกมากวาดใบไม้แห้งที่ร่วงหล่นเต็มทางเดิน "ไม่อยู่หลายวัน รกหมดเลย" สามเณรบ่นไปพลางกวาดไป ขณะที่กวาดอยู่นั่นเอง มีเสียงฝีเท้าเล็กๆ เดินตรงเข้ามา "น้อง" สามเณรเรียกสาวน้อยคนที่เคยเจอบ่อยๆ ตอนบิณฑบาตร "น้องไปไหนมาเมื่อเช้าพี่เณรได้ขนมเยอะเลยว่าจะแบ่งให้" น้องตอบพี่เณรว่าไม่สบายเป็นไข้เลือดออก "น้องรอพี่เณรตรงนี้นะจะไปเอาขนมมาให้" สามเณรรีบวิ่งไปที่กุฏิเพื่อหยิบขนมและนมที่หยิบมาตอนฉันเช้า แต่กลับมาถึงน้องก็ไม่อยู่เสียแล้ว คงจะกลับบ้านไปแล้วหละมั้ง สามเณรบ่นงืมงำ ก่อนจะวางถุงขนมแล้วกวาดใบไม้ต่อ ตกกลางคืน คืนนั้นเสียงหมาในวัดหอนผิดปรกติจนทำให้อดสงสัยไม่ได้

วันนี้สามเณรตั้งใจลงทำวัตรเย็นก่อนเวลา เพื่อมานั่งภาวนา แผ่อุทิศส่วนบุญให้น้องสาวคนนั้น พลางคิดบอกน้องสาวในใจว่าให้น้องอนุโมทนาในบุญกุศลของพี่เณรทั้งหมด และไปสู่ภพภูมิใหม่ที่ดีสืบต่อไป

::::ภาพประกอบโดยผู้เขียน:::