วิถีชีวิตเด็กวัด ตอน เจ้าบุญเหลือ (หมูวัด)

อภิสิทธิ์ สุขสวัสดิ์ กาญจนพันธุ์

20 ม.ค. 2022|2 min read

อ่านบทความอื่นจาก อภิสิทธิ์ สุขสวัสดิ์ กาญจนพันธุ์

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

วิถีชีวิตเด็กวัด ตอน เจ้าบุญเหลือ (หมูวัด)

เจ้าหมูเริ่มมาอยู่ที่วัดเมื่อวันที่ 5 เดือนกันยายน 2562 ปัจจุบันเจ้าบุญเหลือ หรือหมูวัด ตัวนี้มีอายุได้ประมาณ 2 ปี 4 เดือน เจ้าหมูเริ่มมาอยู่ที่วัดป่าห้วยพระแห่งนี้ เมื่อวันที่ 5 เดือนกันยายน 2562 เนื่องจากเมื่อวันนั้น พระอาจารย์เจ้าอาวาสวัดป่าห้วยพระ ท่านได้เดินทางออกไปทำธุระข้างนอก เดินทางไปโดยรถยนต์ ในระหว่างทางก็ได้มีลูกหมูตกลงมาจากรถคันหนึ่งซึ่งเป็นรถที่เขากำลังนำพาหมูไปจำหน่ายขายต่อ เมื่อลูกหมูตกลงมาจากรถแล้ว มันก็ได้วิ่งมาหลบอยู่ใต้ท้องรถยนต์คันที่พระอาจารย์นั่ง พระอาจารย์จึงตัดสินใจพามาเลี้ยงที่วัด ด้วยความที่วัดมีสุนัขเยอะ จึงไม่กล้าที่จะปล่อยให้เจ้าหมูอิสระได้ ช่วงแรกๆจึงนำไปเลี้ยงรวมไว้กับคอกกระต่าย ต่อมาเจ้าหมูก็เริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ จึงต้องแยกออกจากคอกกระต่าย เพื่อไปอยู่ที่ใหม่ ซึ่งมีห้องน้ำร้าง ตั้งอยู่หลังเมรุมาศวัดป่าห้วยพระ จึงได้ทำการซ่อมแซมใส่หลังคา ทำที่ใส่นำ ใส่อาหาร ให้เจ้าหมูได้เข้าไปอยู่ ถือว่าเป็นความโชคดีของเจ้าหมูที่ได้รอดชีวิตในครั้งนั้น

2 ปี กับการเปลี่ยนแปลงของเจ้าบุญเหลือ (หมูวัด)

2 ปี กับการเปลี่ยนแปลงของเจ้าบุญเหลือ (หมูวัด)

อาหารที่ให้เจ้าหมูกิน ส่วนมากก็จะเป็นอาหารหมู บางวันก็กินข้าวก้นบาตรพระ และบางวันก็ใส่ต้นกล้วย เพื่อให้เจ้าหมูได้กินเล่นภายในคอกหมูไปด้วย เจ้าหมูกินจุ และกินอาหารไม่เลือกชนิด บางครั้งก็ใช้ผักที่หาได้ทั่วไป ปกติจะให้กินอาหารวันละมื้อ ส่วนมากจะเป็นช่วงเย็น เพราะต้องแบ่งเศษอาหารให้กับสัตว์อื่นๆ อีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นสุนัข กระต่าย และไก่

แต่ละวัน เจ้าหมูก็กินๆ นอนๆ

บางทีก็อิจฉาเจ้าหมูนะ ทุกๆวันก็ได้แต่กิน แล้วก็นอน

มีเหตุการณ์ครั้งหนึ่งเกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติ ทำให้น้ำท่วมเฉียบพลัน เมื่อปี 2563 แต่ก็เป็นความโชคดีอีกครั้งของเจ้าหมูที่ไม่โดนน้ำเลย รอบๆคอกหมูเต็มไปด้วยน้ำ แต่ข้างในคอกหมูไม่มีน้ำเลย เจ้าหมูก็นอนหลับอย่างสบาย ในตอนนั้นผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะถ้าหากน้ำมีระดับเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ เจ้าหมูอาจไม่รอดแน่ๆ เพราะเจ้าหมูออกไปไหนไม่ได้ เนื่องจากตัวใหญ่มาก

เกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติ ทำให้น้ำท่วมเฉียบพลัน เมื่อปี 2563 และเหตุการณ์ล่าสุดเกิดขึ้นเมื่อ วันที่ 18 มกราคม 2565 เจ้าหมูหลุดออกมาจากคอก ตอนนั้นผมตื่นเต้น และตกใจมาก กลัวเจ้าหมูจะหายเข้าไปในป่า ผมจึงพยายามเอาอาหารล่อ เพื่อนำทางให้เจ้าหมูเดินเข้าไปในคอก เป็นความโชคดีที่เจ้าหมูสามารถเดินเข้าคอกหมูได้ไม่ยากนัก แต่เจ้าหมูก็ยังสามารถออกมาจากคอกหมูได้อีก จึงต้องตัดสินใจหาที่อยู่ใหม่ชั่วคราว ผมต้องค่อยๆ เดินประคองกับเจ้าหมูเพื่อพาไปยังห้องนั้นจนสำเร็จ

เจ้าหมูหลุดออกมาจากคอก หลังจากนี้ก็คงต้องซ่อมแซมคอกหมูใหม่ให้แข็งแรงกว่าเดิม เพิ่มขนาด ความกว้าง หรืออาจต้องทำประตู เผื่อว่างๆ จะได้พาเจ้าหมูปล่อยเดินเล่นภายในวัดบ้าง เพื่อจะได้เปิดหูเปิดตาให้กับเจ้าหมู เพราะที่ผ่านมามันก็ได้แต่อยู่ในห้องแคบๆ กินๆ นอนๆ อาจเกิดความเครียด ดังนั้น จึงต้องปล่อยให้เจ้าหมูได้ออกมาเดินออกกำลังกายบ้าง เผื่อจะช่วยลดความเครียด และเป็นหมูที่อารมณ์ดีขึ้นมา

ปล่อยให้เจ้าหมูได้ออกมาเดินออกกำลังกาย ตอนนี้ผมเองก็ไม่รู้เจ้าหมูจะมีอายุได้นานแค่ไหน แต่ด้วยความผูกพัน ที่คอยให้อาหารอยู่ทุกวัน คอยอาบน้ำ ล้างคอก ทำให้ผมเกิดความรัก หวง ถึงขั้นเก็บไปนอนฝันร้ายบ้าง ฝันว่ามีคนมาขอซื้อหมู ฝันว่ามีคนมาจับหมูไปฆ่าบ้าง เป็นความฝันที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นจริง