เจอดีที่ริมเขื่อน

           เมื่อเราตกปลาและดื่นไปได้สักพัก จำได้ว่าตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 5 ทุ่ม กว่า บรรยากาศเริ่มหนาว แต่พวกเราก็ยังสนุกกันเหมือนเดิม แล้วเพื่อนผมก็หันไปเห็นผู้ชายคนนึง เดินอยู่บนถนน ไม่ไกลจากที่เราตั้งแคมป์ เพื่อนผมจึงได้ตะโกนเรียกให้มารวมวง พวกเราแปลกใจ จึงได้ถามเพื่อนว่า มึงเรียกใครวะ เพื่อนผมจึงได้บอกว่าเรียกพี่ชายคนนั้นที่ยืนอยู่บนถนนอะ แต่พอหันไปก็ไม่เจอใคร แต่ก็ไม่เอะใจ  คราวนี้เหมือนปลาจะติดเบ็ด ผมจึงไปดึงเบ็ด แต่เหมือนจะได้ปลาตัวใหญ่ ผมพยายามหนุมรอก เพื่อพยามยื้อปลา แต่สิ่งที่ผมได้มาคือกระดูก ผมถึงกับเหวอ และเรียกเพื่อนมาดู เพื่อนบอกว่าคงจะเป็นกระดูกของคนในหมู่บ้านที่จมน้ำไปตั้งแต่เหตุการฯภัยพิบัติก่อจะเป็นเขื่อน ผมก็พยายาม ไม่คิดอะไร

          เวลาเที่ยงคืนกว่านั้น พวกเราก็นั่งดื่มกันอยู่เมือนเดิม แต่สักได้ยินเสียงเหมือนมีคนปาก้อนหินลงน้ำ ตอนนั้นทำให้ผมกับเพื่อนเอะใจเพราะพวกเราก็นั่งอยู่กันครบไม่มีใครปาก้อนหิน และเราก็หันไปหาต้นทางของเสียง เห็นเด็กผู้ชายคนนึงตัวเต็มไปด้วยโคลน แต่มีดวงตาแดงกล่ำ พวกผมเริ่มใจคอไม่ดี แต่ก็ต้องสะดุ้งอีกครั้ง เพราะได้ยินเสียงผู้ชายและผู้หญิง พูดขึ้นมาว่าสนุกไหม ขอกินด้วยสิ พอพวกผมหันไปหาต้นเสียง เดินขึ่นมาจากน้ำๆ ตัวเต็มไปด้วยโคลน แต่หน้าตาเน่าเฟะ ตอนนั้นพวกผมตกใจสุดขีด รีบวิ่งทิ้งของกัน ตอนนั้นเราไม่เหนื่อยกันเลยไม่รู้เพราะกลัวหรือตกใจ เราวิ่งไปประมาณกิโลครึ่ง เราเจอวัดที่อยู่ใกล้เขื่อน ตอนเราเข้าไปในวัดตอนพงกเราเสียงกังกันมาก พระที่จำอยู่ในวัดลุกขึ้นดู และถามพวกผมทั้งหมดจึงบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าผีๆที่เขื่อน หลวงพี่ก็พูดขึ้นว่าโดนอีกแล้วสินะ จากนั้นท่านก็หาหมอนกับผ้าห่มมาให้และให้นอนหน้าพระประธานที่ศาลาวัด