เช้าที่เต็มไปด้วยความเหน็บหนาว

สถานการณ์ตอนนี้น่าเป็นห่วงทุกคนมาก ทุกคนมีปัญหาเหมือนมรสุมลูกใหญ่ที่มากับฝนในตอนเช้ามากๆ ขึ้นอยู่กับที่ว่าจะมากน้อยเท่ากันหรือไม่แต่ส่วนคนเขียนเองก็อยากให้ทุกคนสู้กับปัญหาที่เข้ามานะคะ ต่อให้จะยากเย็นสักแค่ไหน ถ้าไม่ตายก็ต้องผ่านไปได้ด้วยดี อยากให้ทุกคนเอาปัญหาชีวิตเรื่องราวร้ายๆนี้มาปล่อยในวันที่ฝนตกและเหน็บหนาวท้องฟ้ามืดครึมปล่อยไว้ในวันวานเพื่อข้ามก้าวผ่านวันข้างหน้าที่สดใส จงเชื่อมั่นในตนเองว่าสักวันจะเป็นวันของเราและจะเป็นวันที่ดีตลอดไปที่สวยงามและมีความสุขกันทุกคน

เอาเป็นว่าคนอ่านคนไหนกำลังท้อก็ให้คิดถึงเรื่องดีๆไว้อย่าเครียดคิดไว้ว่าสักวันจะเป็นวันของเรา ต้องมีสักวันจงจำให้ขึ้นใจ เมื่อเรามองฝนที่กำลังตกก็เอาเวลาที่เรากำลังมองนั้นเป็นส่วนหนึ่งในการระบายความรู้สึกกับสายฝนและบรรยากาศต่อให้จะระบายความในใจไม่หมดแต่ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้น เพราะคนเขียนลองมาแล้วบอกเลย อิอิ คนไหนหากรู้สึกเศร้ามากกว่าเดิม มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยเพราะเหมือนกับจิตสำนึกในวันวานของเราเคยมีความสุขในช่วงฝนตกจนเวลาตอนนี้รู้สึกตัวเองมีความสุขน้อยลงเพราะในวันวานมีความสุขมากกว่า บางคนรู้สึกเศร้า เครียด ทุกข์ใจบางคนรู้สึกแย่อยากระบายมากขึ้น บางคนถึงขั้นขนาดร้องไห้ คนเขียนก็เป็นทุกครั้งร้องไห้ทุกครั้งยามฝนตก แต่จงเชื่อมั่นในตัวเองไว้ว่าไม่มีใครจมอยู่กับความทุกข์ตลอดไปนะ