เรื่องเล่า : ที่พัก...ชั่วคราว

เรื่องเล่า : ที่พัก...ชั่วคราว

ผมชื่อ ก้อง(นามสมมุติ) เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในปัตตานี ผมเป็นคนกรุงเทพแต่ได้ทุนมาเรียนแลกเปลี่ยนทีนี่ ซึ่งผมเองก็ไม่ได้อยากจะมาเรียนที่ปัตตานีเท่าไหร่นัก ด้วยข่าวความไม่สงบและต้องอยู่ไกลๆบ้านเดินทางไปกลับลำบาก แต่ด้วยฐานะทางบ้านผมค่อนข้างยากจน ทำให้ผมไม่มีทางเลือกจึงต้องลงมาเรียนที่ปัตตานี...

         เมื่อผมมาเรียนที่ปัตตานี ผมได้พบเพื่อนต่างศาสนิกซึ่งส่วนตัวผมนับถือศาสนาพุธ หลายคนพยายามเข้ามาเป็นเพื่อนกับผม แนะนำผมเรื่องการใช้ชีวิตทีนี่ จนสุดท้ายผมก็มีเพื่อนสนิททีถือได้ว่า ผมไปไหนเขาต้องไปด้วยนั้นคือ ดิง(นามสมมุติ) เราเรียนสาขาและวิชาเอกเดี่ยวกัน อยู่หอพักเดี่ยวกัน ดิงเคยเล่าว่า เขาเป็นคนนราธิวาสแต่สอบติดที่ปัตตานี นานๆครั้งที่เขาจะกลับบ้าน ถ้าไม่ใช้วันหยุดยาวหรือเทศกาลจริงๆเขานก็จะไม่กลับ ดังนั้นอีกไม่กี่วันจะเป็นช่วงเทศกาลสงกรานต์ ดิงเลยชวนผมไปเที่ยวบ้านเขาแทน ด้วยความที่ผมไม่ได้กลับกรุงเทพอยู่แล้วและมิหนำซ้ำมหาวิทยาลัยก็ปิด ผมจึงตอบตกลงดิงไป...

sizes="100vw" data-srcset="https://trueid-slsapp-storage-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/partner_files/trueidintrend/30565/surreal-3005472_960_720.jpg?w=480 480w, https://trueid-slsapp-storage-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/partner_files/trueidintrend/30565/surreal-3005472_960_720.jpg?w=640 640w, https://trueid-slsapp-storage-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/partner_files/trueidintrend/30565/surreal-3005472_960_720.jpg?w=1200 1200w, https://trueid-slsapp-storage-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/partner_files/trueidintrend/30565/surreal-3005472_960_720.jpg?w=1600 1600w" alt="https://onscene-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/files/styles/body_image_480w/public/inline-images/surreal-3005472_960_720.jpg?itok=UFUaeW5Z" >ขอบคุณภาพจาก https://pixabay.com/th/photos/เซอร์เรียล-สยองขวัญ-ที่น่ากลัว-3005472/

          ในขณะที่ผมกำลังวิ่งหนีสิ่งเหนือธรรมชาติอยู่นั้น ดิงเพื่อนผมก็วิ่งออกมาจากอีกฝั่งของมัสยิด ตัวเขาเต็มไปด้วยเลือดเหมือนถูกบางอย่างโจมตี ทันใดนั้นหญิงสูงวัยตนนั้นก็กระโดดดึงแขนเขาไว้ พร้อมอ้าปากค้างเหมือนกำลังเขมือบเพื่อนผมเข้าไปทั้งตัว เขากรี้ดร้องขอความช่วยเหลือ แต่ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย ผมกลัว ตัวสั่น ทำได้แค่วิ่งหนีให้ไกลไปสุดชีวิต...

ในขณะที่ผมกำลังยืนมองเพื่อนผมถูกกลืนกินไปทีละนิด เสียงบีบแตรจากรถยนต์ก็ดังขึ้นทันที  “ ปี๊น...ปี๊น.... ” จากนั้นผมก็สลบไปรู้สึกตัวอีกที ผมนอนอยู่โรงพยาบาลจังหวัดนราธิวาส โดยมีดิงเพื่อนผมยืนอยู่ข้าง ๆ จากนั้นผมก็ถามดิงว่า มันเกิดอะไรขึ้น ดิงได้เล่าว่า อยู่ดีๆผมก็ลุกขึ้นวิ่งไปกลางถนน แหกปากโว้ยวาย ทำสีหน้าเหมือนตกใจอะไรสักอย่าง จนกระทั้งมีรถยนต์ขับมาด้วยความเร็วพุ่งชนตัวผมกระเด้นไปอีกฝั่ง เขาตกใจอย่างมากรีบโทรตำรวจและพาผมมาส่งโรงพยาบาล

เมื่อผมได้ยินเช่นนั้น ผมรู้ทันทีเลยว่าผมถูกผีหลอก สิ่งที่เกิดขึ้นมีเพียงผมคนเดียวเท่านั้นทีเห็นและได้ยิน จากนั้นผมจึงพยายามอธิบาทุกอย่างให้กับดิงฟัง เขาเชื่อในสิ่งทีผมพูด เขารู้ว่าผมโดนผีหลอกแน่ๆ แต่ถ้าเราไปบอกใครว่าผมโดนรถชนเพราะผีหลอกก็คงไม่มีใครเชื่อ ผมจึงเก็บเรื่องนี้ไว้เก็บอุทาหรณ์สอนใจ และเดินทางกลับบ้านดิงอีกครั้ง...

---

ขอบคุณภาพจาก https://pixabay.com/th/photos/การจัดการ-ผี-เดินทาง-ป่า-สีฟ้า-นก-4029875/