อื่นๆ
ผีเข้าหรือแค่ความเชื่อ

“กูจะกินไก่ ไก่ตัวเป็น ๆ พวกมึงเอามาให้กูเดี๋ยวนี้” น้าพรตะโกนลั่นในขณะที่คนสี่ห้าคนพยายามมัดตัวแกอยู่ไม่ให้ดิ้น มันน่าแปลกเสียจริง ๆ ที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างแกกลับมีแรงเยอะราวกับผู้ชาย
“ออกไปเถอะ ผีก็ส่วนผี คนก็ส่วนคน มึงจะมายุ่งกับอีพร มันทำไม” ป้าอามีนะห์ซึ่งเป็นแม่ของน้าพร และเป็นคนหนึ่งที่ช่วยจับน้าพรอยู่ขณะนั้น พูดด้วยเสียงอ้อนวอนพลางกับร้องห่มร้องไห้
“ไม่ กูจะเอาร่างอีนี่ ถ้าไม่ให้ กูก็จะเอามันไปอยู่ด้วย” เสียงพูดของน้าพรเข็งกร้าว ยิ่งฟังก็ยิ่งเหมือนเสียงของผู้ชายเข้าไปอีก
Advertisement
Advertisement
ผมที่ยืนอยู่นอกบ้านมองผ่านหน้าต่างเข้าไปด้านใน พลางยังเกาะขาแม่ที่มาพร้อมกันไม่ยอมปล่อยด้วยความกลัว เพิ่งเคยเห็นเพิ่งเคยเจอก็วันนี้เองที่เขาว่าผีเข้ามันเป็นยังไง บ้านของผมอยู่ถัดจากบ้านน้าพรไปแค่ไม่กี่หลัง แม่บอกว่าน้าพรกับเราเองก็เป็นญาติห่าง ๆ กันด้วย (แต่ผมนับไม่ถูกหรอกว่าเป็นญาติกันยังไง)
ถึงผมจะไม่ได้สนิทอะไรกับน้าพรมากนัก แต่ดูท่าทางน้าเแกก็เป็นคนใจดี น้าพรเป็นสาวโรงงาน จึงต่างจากคนในละแวกนี้ที่ล้วนแต่มีอาชีพกรีดยางกันเกือบทุกคน ทุก ๆ วันในตอนเช้าผมจะเห็นน้าพรแต่งตัวสวย ๆ ออกไปทำงาน บางทีเวลาที่แกผ่านหน้าบ้าน ถ้าเจอผมน้าแกก็จะหันมายิ้มหรือทักทายกับผมเป็นประจำ และอาจจะเป็นเพราะน้าแกเป็นคนสวยด้วยแหละ จึงมีหนุ่มหน้าใหม่แวะเวียนเที่ยวมารับมาส่งอยู่ตลอด
Advertisement
Advertisement
ไม่นานนัก โต๊ะอิหม่ามประจำหมู่บ้านก็ขี่มอเตอร์ไซค์มาถึง ความเชื่อก็คงต้องลบล้างด้วยความเชื่อ แกก็ไม่ได้ถึงกับทำพิธีกรรมอะไรหรอก โต๊ะอีหม่ามแค่ยกมือทั้งสองข้างขึ้น (ขอดุอา) แล้วเป่าปู๊ดไปยังน้าพร ผมเห็นแกทำอย่างนั้นอยู่สองสามครั้ง ท่าทีของน้าพรก็เริ่มอ่อนลง
ทุกอย่างเหมือนจะดีและกำลังจะจบลงด้วยดี แต่พอรุ่งเช้าอาการของน้าพรก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง หนนี้แม่ก็เดินไปดูอาการของน้าพรที่บ้านอีกครั้งเหมือนเดิม แต่ผมไม่กล้าตามไปอีกแล้ว ก็เพราะภาพและเสียงพูดของน้าพรเมื่อวานมันยังติดตาก้องอยู่ในหูผมอยู่เลย เมื่อคืนก็ต้องอกสั่นขวัญแขวน ระแวงไปเสียหมดกับทุกซอกในความมืด กว่าจะข่มตาหลับก็นานโขเลยทีเดียว
Advertisement
Advertisement
หลังจากนั้นถ้าผมจำไม่ผิด อาการผีเข้าของน้าพรก็เป็น ๆ หาย ๆ อยู่เป็นเดือนน่าจะได้ แล้วก็ค่อย ๆ ดีขึ้นเป็นระยะ จากวันนั้นถึงตอนนี้มันก็ผ่ามาตั้งสิบกว่าปีแล้ว แต่ผมก็ไม่อาจลบภาพในวัยเด็กกับเหตุการณ์พวกนั้นออกไปจากความทรงจำได้เลย
กลัวก็กลัวนั่นแหละ แต่ก็นึกสงสัยอยู่ลึก ๆ เหมือนกัน ว่าน้าพรแกแกล้งหรือเปล่า
*ขอขอบคุณภาพประกอบทุกภาพจาก https://pixabay.com/
ความคิดเห็น
