"กลอนบำบัด" By กวี Dee like 😊

ถ้าพูดถึงเรื่องการแต่งกลอน ในปัจจุบันอาจจะมีความนิยมลดน้อยลงตามยุคสมัย ซึ่งใช้ต้องความเร็วในการสื่อสาร จนบางครั้งผู้เขียนก็เคยนึกเหมือนกันว่ามันขาดความสุนทรีทางภาษาไปหน่อย  แต่ก็ไม่แปลกเพราะทุกอย่างบนโลกล้วนเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา เช่น ในยุคคุณปู่ คุณย่า อาจจะขับกลอนเกี้ยวกัน จนมาถึงรุ่นผู้เขียนฮิตสุดก็คือแต่งกลอนลงในสมุด friendship ให้เพื่อนก่อนจบมัธยมปลาย แต่หากจะให้มาขับกลอนจีบกันในยุคนี้ก็อาจจะไม่ทันกินโดนเพื่อนแซงคิว ขอ ID LINE ไปคุยก่อนแน่นอน😍😙

แล้วเราจะปรับมุมมองในการใช้กลอนให้เป็นประโยชน์และสอดคล้องกับยุคสมัยได้อย่างไร จากการเริ่มแต่งกลอนในสมุด friendship ให้เพื่อนวันนั้น เลยกลายมาเป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่งของผู้เขียนในวันนี้ เพราะไม่ว่าจะอยู่ในอารมณ์ไหนก็สามารถแต่งกลอนออกมาได้เป็นบทๆ ถึงแม้ฝีมือการแต่งกลอนยังไม่เข้าขั้น นักกวีอาชีพ แต่เชื่อมั้ยว่าการแต่งกลอนเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกของเราในช่วงเวลานั้นๆ เป็นสิ่งหนึ่งที่ช่วยบำบัดอารมณ์ได้ดีเลยทีเดียว จากประสบการณ์ส่วนตัวเมื่อเจอกับสิ่งต่างๆที่เข้ามาในชีวิตประจำวัน ทั้งเรื่องสุข ทุกข์  เศร้า เหงา หรือการแสดงความยินดีในโอกาสต่างๆ บ่อยครั้งผู้เขียนก็มักจะแต่งเป็นบทกลอนระบายถึงช่วงเวลานั้นๆออกมา บางครั้งก็โพสต์ใน FB ส่วนตัวบ้างหรือแต่งเก็บไว้ในสมุดแต่งกลอนบ้าง เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งรู้สึกเครียดและล้าๆจากที่ทำงานกลับมาบ้านวันนั้นตั้งใจแล้วว่าจะขอนั่งจิบเบียร์สักกระป๋องเงียบๆเพื่อให้ผ่อนคลายหน่อย แต่ดันนึกขึ้นได้ว่าทานยาหวัดอยู่เลยคิดว่า งั้นเมาทิพย์แต่งระบายออกมาเป็นกลอนแล้วกัน นั่งขีดเขียนไปจนได้กลอนออกมาบทหนึ่ง คนที่อ่านต้องนึกว่าคนแต่งกลอนเมาจริงแน่ๆ เพราะเพื่อนใน FB ที่อ่านได้กลอนนี้ comment เป็นไปในทางเดียวกันว่ามันต้องเมาหนักแน่ๆ เบาได้เบา นะเพื่อน  แต่สำหรับผู้เขียนนั้นอารมณ์หลังจากการแต่งกลอนเสร็จ จากที่เคยเครียดๆ ล้าๆ หายเป็นปลิดทิ้งโดยไม่ต้องพึ่งแอลกอฮอล์แม้แต่หยดเดียว