มันมีอะไรอยู่ในบ้านเช่า

สวัสดีค่ะ วันนี้ฤกษ์งามยามดีจึงอยากมาเล่าเรื่องชวนฉงนสงสัยให้ฟังอีกสักเรื่องนึงค่ะ  เหตุการณ์นี้ผ่านมานานมากแล้วนะคะแต่ก็ยังคงจำได้ติดหู  ติดตา  ติดใจอยู่จนถึงทุกวันนี้เลยละคะ

ดิฉันเป็นเด็กต่างจังหวัด  เมื่อดิฉันเรียนจบก็ตัดสินใจขึ้นมาทำงานที่กรุงเทพฯ  ดิฉันเริ่มงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง งานที่ดิฉันทำกับบริษัทแห่งนี้จะต้องเดินทางออกต่างจังหวัดบ่อย ถ้าอยู่ในกรุงเทพฯจะมีที่พักให้พนักงาน  แต่เมื่อไหร่ที่ดิฉันออกต่างจังหวัดดิฉันต้องหาที่พักเอาเอง  ดิฉันได้รับมอบหมายให้ไปทำงานที่จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน  ดิฉันต้องพักที่จังหวัดนี้เดือนนึงไม่ต่ำกว่า 10-15 วัน  จึงตัดสินใจหาบ้านเช่าไว้พักเวลาเดินทางไปทำงานที่นั่น  บ้านที่ดิฉันเช่าเป็นบ้าน 2 ชั้น  ชั้นล่างก็เป็นเหมือนบ้านหลังนึง  ส่วนของดิฉันอยู่ขั้นสอง  มีบันไดด้านข้างขึ้นไปบนบ้านแยกกันชัดเจนไม่รบกวนกัน  ตัวบ้านเป็นไม้  ลักษณะบ้านจัดว่าเก่า  มีห้องนอน 2 ห้อง  ห้องน้ำ 2 ห้อง 1 ห้องโถง และ 1 ห้องครัว  มีเฟอนิเจอร์ครบ  ถือได้ว่าสะดวกสบายพอสมควร  แต่ไม่ว่าจะเป็นเฟอนิเจอร์หรือเครื่องใช้ต่างๆก็เก่าพอสมควรแต่ยังคงใช้งานได้ดี  ห้องนอนใหญ่มีทีวี  มีพัดลมเพดานแบบเก่า  คือตัวเปิดปิดพัดลมและปรับระดับแรงลมจะเป็นแกนหมุนเป็นวงกลม หมุนจาก 0 ไป 1 ไป 2 ไป 3 และวนกลับมา 0 อีกครั้ง

พอเปิดประตูเข้าห้องใหญ่มันก็จะมืดต้องเดินงมเข้าไปทางด้านขวาเพื่อหาสวิตช์เปิดไฟ  สวิตช์และปลั๊กไฟของบ้านนี้ก็ประหลาด  ไม่ได้อยู่ใกล้มือเหมือนบ้านอื่นๆนะ  โน่นอยู่ห่างออกไปเป็นเมตร  ต้องเดินคลำฝาเข้าไปเปิดไฟ  เมื่อเปิดไฟเสร็จก็จะเปิดพัดลม  สวิตช์ไฟกับพัดลมอยู่ในตำแหน่งเดียวกัน  ดิฉันก็จะหมุนจาก 0 ไป 1 ไป 2  ปกติจะใช้แรงลมที่ 2 ทุกครั้ง เวลาหมุนมันก็จะมีเสียงแก๊กๆๆ ตอนเปิดก็จะพูดออกเสียงกับตัวเองทุกครั้งว่า เอ้า 1 เอ้า 2  เป็นการเอาเสียงเป็นเพื่อนด้วย  อยู่คนเดียวจะว่าไม่กลัวอะไรเลยมันก็ไม่ถูกนักหรอก  มันก็มีเสียวๆกันมั่งแหละ  อยู่มาวันหนึ่งก็เข้าไปดูทีวีเช่นเคย  พอถึงเวลาเที่ยงคืนก็ปิดทีวี  แล้วเดินมาปิดพัดลม  ก็ยังคงปิดไปและพูดกับตัวเองไปเช่นเดิม เอ้า 1 เอ้า 0  ปิดแล้วนะ  เสร็จแล้วก็ปิดสวิตช์ไฟ  แล้วก็เดินคลำฝาออกมาที่ประตู  เดินยังไม่ทันถึงประตูไฟมันก็สว่างขึ้น พัดลมมันก็หมุนติ้วๆๆ  ตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไรมาก  คิดแค่ว่าสวิตช์ไฟและสวิตช์พัดลมมันคงดีดกลับ  ก็เดินกลับไปปิดพัดลมใหม่และยังคงพูดกับตัวเองเช่นเดิม เอ้า 2 เอ้า 1 เอ้า 0 ปิดแล้วนะ  ตอนพูดมันก็จะมีเสียงแก๊กๆๆของการหมุนสวิตช์ไปพร้อมๆกัน  เสร็จแล้วปิดไฟแล้วพูดกับตัวเองว่าปิดแล้วนะ  พร้อมทั้งจิ้มนิ้วลงไปแรงๆกันพลาดอีก  คราวนี้ไม่เดินงมแบบเชื่องช้าแล้วนะ  เผ่นเลยจ้า   รีบเข้าห้องเล็กปิดประตูนอนอย่างเร็ว

เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก 2-3 ครั้ง  ทุกครั้งที่เกิดขึ้นมันไม่ได้เกิดติดๆกัน  แต่ละครั้งมันจะห่างกัน  บางครั้งเกือบเดือน ซึ่งความที่มันเกิดขึ้นห่างกันนี่เองทำให้ดิฉันมักลืมว่าครั้งก่อนเราเคยเจออะไรมาบ้าง ครั้งหลังๆพอเจอเหตุการณ์แบบเดิมก็เหมือนจะชินๆไปเอง ถามว่ากลัวมั้ยก็ตอบว่ากลัว แต่ก็ไม่ถึงขนาดอยู่ไม่ได้  หลังๆก็จะไม่พยายามเข้าไปในห้องใหญ่ถ้าไม่จำเป็นหรือถ้าอยากดูทีวีก็จะดูแต่เฉพาะเวลากลางวันเท่านั้น

จากเหตุการณ์ที่ได้เจอที่บ้านเช่าหลังนี้ดิฉันก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเกิดจากสิ่งเล้นลับหรอกเพราะดิฉันไม่เคยเห็นเป็นตัวเป็นตนซักที ตอนมาถึงบ้านก็มีน้องตุ๊กแกออกมาต้อนรับทุกครั้ง    เวลานอนก็หลับสบายดี แต่จริงแล้วพูดได้เต็มปากว่าที่ๆรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยที่สุดคือห้องนอนเล็กของบ้านนั้น   ส่วนไฟที่เปิดเองได้มันก็ไม่น่าแปลกเพราะสวิตช์มันอาจจะดีดกลับเอง  มีแค่เรื่องเดียวที่อยากฝากให้ช่วยคิดคือสวิตช์พัดลมเพดานรุ่นเก่าที่ต้องใช้แรงหมุนจากเลข0 ไปจนถึงเลข 3 ซึ่งต้องหมุนตามเข็มนาฬิกาไม่ว่าจะเปิดหรือปิดก็ตาม  เหตุใดมันจึงหมุนกลับไปที่เลข 2 ได้อีก  ฝากไว้เป็นการบ้านนะคะ