อื่นๆ

หมอกปกคลุมคืนกลับหอ

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
หมอกปกคลุมคืนกลับหอ

ฉันเคยเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ในจังหวัดหนึ่งทางภาคใต้ ซึ่งเด็กปีหนึ่งทุกคนจะต้องพักที่หอในทั้งหมด พวกเราจึงมักจะได้ยินเรื่องเล่าในมหาวิทยาลัยมามากจนหนาหู เพราะไม่ว่าจะเป็นหอพักนักศึกษาที่ไหนก็มักจะมีเรื่องเล่าต่อๆกันมา บางเรื่องอาจจะเป็นเรื่องจริง บางเรื่องอาจเป็นเพียงเรื่องโกหกที่แต่งขึ้นเพื่อให้รุ่นน้องกลัว ฉันมีเพื่อนผู้หญิง 3 คน และเพื่อนที่เป็นตุ๊ดในแก๊งเดียวกันอีก 3 คน ซึ่งทั้งสามคนนี้ไม่สามารถขึ้นหอหญิงได้ จึงทำได้แค่มานั่งเล่นกันในห้องทีวี หรือห้องที่ไว้ใช้ติวหนังสือซึ่งอยู่ใต้หอหญิง และรอบๆห้องนี้จะเป็นหน้าต่างมุ้งลวดที่สามารถมองเห็นวิวด้านนอกได้อย่างชัดเจน ทุกวันหลังเลิกเรียกพวกเรามักจะนัดเจอกันเพื่อติวหนังสือและก็เม้ามอยกันตามประสาเพื่อนๆ วันนี้ก็เป็นเหมือนทุกๆวันที่เราจะได้มานั่งคุยนั่งกินข้าวเย็นด้วยกัน เพื่อนตุ๊ดสองคนมาถึงตั้งแต่ฟ้ายังไม่มืดจนทำการบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ต้องรอตุ๊ดอีกคนที่หนีไปเที่ยวกับแฟนเพื่อที่จะกลับหอชายพร้อมกัน

Advertisement

Advertisement

อยู่ๆนางก็โผล่มาตอนห้าทุ่มกว่าที่หน้าต่างด้านนอกแล้วร้องตะโกนอย่างดังว่า แฮร่!! ทุกคนที่นั่งอยู่ด้านในสะดุ้งตามเสียง แต่สิ่งที่ทุกคนเห็นเหมือนกันทั้ง 5 คน ก็คือมีใครคนนึงใส่เสื้อขาวยืนอยู่ข้างหลังนาง และพอนางแกล้งเพื่อนเสร็จก็เดินผ่านหน้าต่างมุ้งลวดบานแรกบานสองที่อยู่ติดกัน ใครคนนั้นก็ยังคงเดินตามข้างหลังอยู่ไม่ห่าง แต่พอมาถึงหน้าต่างบานที่สามก็ไม่มีแม้แต่เงาของคนๆนั้นจนเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างในร้องพร้อมกันว่า เห้ย!! จนนางตกใจรีบวิ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับพูดว่า "พวกมึงเป็นไรเนี่ย กูตกใจหมด บรรยากาศข้างนอกยิ่งวังเวงอยู่ หมอกลงเยอะจนมองไม่เห็นถนน น่ากลัวชิบ..." "มึงไม่พาแฟนมึงเข้ามาด้วยหล่ะ" ฉันพูดเพื่อปลอบใจตัวเองเผื่อเป็นแฟนของเพื่อน "อิบ้า...กูเดินมาคนเดียว แฟนกูขับรถมาส่งกลับไม่แล้ว มึงอย่าพูดอย่างนี้ดิ่ กูกลัวนะ" นางตอบพร้อมกับเข้ามาเกาะแขนฉันแล้วเขย่าอย่างแรง จนเพื่อนที่เหลือขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้กันจนเป็นกระจุก ฉันเลยพูดเสียงสั่นๆว่า "มีคนเดินมากับมึงด้วย แต่พอมึงเดินมาถึงหน้าต่างบานนี้ เขาก็หายไปเลย" "ใช่ๆมึง ใช่ๆ กูก็เห็น" "ใช่ๆ กูก็เห็น" เพื่อนคนอื่นๆแย่งกันพูดขึ้นมา เพื่อนตุ๊ดอีกสองคนเลยออกความเห็นว่า "เราสามคนกลับหอชายกันเถอะ" ทั้งสามคนจึงเดินเกาะแขนก็ไปขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไปจวบจนลับสายตา ส่วนสาวๆทั้งสามคนก็แยกย้ายกันไปนอนและคิดแค่ว่าตาฝาดไปเอง

Advertisement

Advertisement

ตื่นเช้ามาพวกเราทั้งสามคนก็เดินไปเรียนตามปกติ และก็ไปนั่งรอตุ๊ดทั้งสามคนเพื่อเข้าเรียนพร้อมกัน แต่จู่ๆก็มีเพื่อนผู้ชายโทรเข้ามาหาฉันแล้วบอกว่า "ไอ่...ไอ่...ไอ่... ไม่ไปเรียนนะ พวกมันไม่สบาย" พูดจบเพื่อนคนนั้นก็วางโทรศัพท์ไปเลย ด้วยความที่ฉันและเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนเป็นห่วงเพื่อนจึงแหกกฎแอบเข้าหอชายเพื่อไปหาเพื่อนตุ๊ดทั้งสามคน เข้าไปถึงในห้องสภาพที่เห็นคือนางทั้งสามลากเตียงมาชิดกันและนอนซุกกันเป็นกระจุก ฉันเลยเดินเข้าไปสะกิด พวกมันถึงได้สะดุ้งตื่น พอพวกมันเห็นหน้าฉันมันก็พูดว่า "มึง...พวกกูเจอดีกันเมื่อคืน" ฉันงงๆเลยถามว่า "เจออะไร ไม่เห็นพวกมึงโทรมาหาพวกกูเลยล่ะ" ตุ๊ดที่มีคนเดินตามตอนที่อยู่ใต้หอก็พูดขึ้นมาว่า "ตอนขากลับพวกกูขับรถช้ามาก เพราะหมอกลงหนักจนมองไม่เห็นอะไร เห็นแต่แสงไฟรถที่สวนมาจากไกลๆ ถ้าจะเห็นได้ชัดๆคือระยะใกล้" นางพูดไปก็สั่นไป "ขับออกมาจากหอหญิงสักพักก็มีรถขับสวนมา เห็นเป็นไฟสองดวงสีแดง แต่พอยิ่งขับเข้าไปใกล้ไฟดวงแดงๆมันก็ค่อยๆใหญ่ขึ้น กูเลยเรียกอิพวกนี้ให้ช่วยดูว่าข้างหน้าคืออะไร" พูดพร่างชี้ไปที่ตุ๊ดอีกสองคน "มันคืออะไรรู้มะ มันคือหมาตัวสีดำๆตาแดงๆตัวใหญ่มากวิ่งผ่านพวกกูไป จนกูร้องลั่นเกือบรถล้ม แต่พอกูหันหลังไปกูก็เห็นเป็นผู้ชายร่างใหญ่ใส่ชุดสีขาวยืนยิ้มอยู่แทน ส่วนหมาตัวนั้นก็กลับกลายเป็นตัวเล็กๆเหมือนหมาทั่วไป" "แล้วพวกมึงทำไงต่ออ่ะ" ฉันถาม "กูก็รีบบิดรถกลับมาที่หอสิ่ แต่อย่าถามนะว่ากลับมาถึงหอได้ยังไง กูกลัวอยู่ ไม่มีสติจำว่ามองเห็นทางได้ยังไงทั้งๆที่หมอกหนาขนาดนั้นหรอก"

Advertisement

Advertisement

หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไปจนเพื่อนของฉันทั้งสามคนค่อยๆกลับมาเป็นปกติ พวกเราเลยมาช่วยกันสืบว่าหมาดำที่เจอคืออะไร? แล้วผู้ชายที่มาช่วยคนนั้นคือใคร? พวกเราเลยไปถามชาวบ้านแถวๆนั้นก็ได้ความมาว่า ที่ดินบริเวณนี้แต่ก่อนเคยเป็นที่รกร้างและมักจะมีพวกเล่นของมาปล่อยของอยู่บ่อยๆ แต่บางคนของเข้าตัวเลยทำให้พอตาย วิญญาณเลยกลายเป็นหมาดำตัวใหญ่เท่ารถยนต์ ออกมาให้คนที่ดวงตกเห็นในวันที่หมอกลงหนาๆ ส่วนผู้ชายชุดขาวที่มาช่วยเพื่อนของฉันทั้งสามคน พวกเราสรุปกันเองว่า น่าจะเป็นเจ้าที่เจ้าทางที่ทางมหาวิทยาลัยสร้างศาลไว้และให้พวกเราไหว้ตั้งแต่พวกเราเข้ามาเรียนที่นี่วันแรกเพื่อขอให้ช่วยปกปักษ์รักษานักศึกษาทุกคน พวกเราทั้งหกคนจึงตั้งกฎเหล็กในการขับรถหรือเดินทางกลางคืนในขณะที่เรียนอยู่ที่นี่ว่า จะไม่ออกไปไหนในวันที่หมอกลงหนักๆอีก

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์